[beşiktAŞK]

Sevgili Karakartallar,

Basında birkaç gündür geniş yer alan ve “Barbie operasyonu” olarak yansıtılan fuhuş skandalında birkaç futbolcu arkadaşımla birlikte adımın bu olayda geçmesi beni derinden yaraladı.

Hiç arzu etmediğim, yaşamak istemediğim sıkıntılı günler geçiriyorum. Hak etmediğim eleştirilerle ve suçlamalarla karşı karşıyayım. Adeta yargısız infaz ediliyorum.

Özellikle dikkat ettiğim ve büyük önem gösterdiğim özel yaşantımın böylesine ayaklar altına alınması, “Sakınılan göze çöp batar” misali geldi beni buldu. Beni bilenler bilir; evcimen bir insan sayılırım, geceleri dışarıya çok özel bir durum ya da davet olmadıkça çıkmam. Sigara içmem, alkol kullanmam, kumarla yakından uzaktan ilgim olmaz. Profesyonel yaşantıma oldukça dikkat ederim. Basında, özellikle de magazin sayfalarında yer almaktan uzak dururum. İşte bu kadar mazbut yaşantım olmasına rağmen bu suçlamalarla karşı karşıya kalmış olmayı inanın içime sindiremiyorum.

Bizler basın önünde olduğumuz için belli bir hayran kitlesine sahibiz. Günde tahmin edemeyeceğiniz kadar kişi bizi telefonla arar. Sırf bu nedenle 2-3 ayda bir telefon değiştirmek zorunda kalırız. Ben beni bir gün içinde 100 kişinin bile aradığı zamanları biliyorum. Ve bu insanların büyük bir çoğunluğunu da tanımam bile.

Bu konu gündeme gelince ve yazıldığının aksine karakolda değil, telefonda polis tarafından ifademe başvurulunca, bana bundan 8 ay önce yaptığım bir telefon görüşmesi dinletildi. Bu görüşmede beni arayan ve benim hiç tanımadığım bir bayan, benden çok hoşlandığını, benimle tanışmak istediğini söylüyordu. Nitekim ben de her zaman yaptığım gibi telefonda kibarca bu teklifi red ediyor ve bu tür işlere ayıracak vaktimin olmadığını ifade ediyordum. Ancak beni aramış olması ve bunun kayıtlarda bulunması benim de ifademin alınmasına neden oldu. Bir anlamda istemeden de olsa üzerime çamur sıçradı. Benim bu konudaki tek ricam eğer mümkünse yetkililerin bu görüşmeleri kamuoyu ile paylaşması. İşte o zaman tüm gerçekler çıplaklığı ile ortaya çakar.

Bu konuda kendimi aklamak için samimi duygularımı anlatmaktan başka ne yapabileceğimi bilmiyorum. Yukarıda sizlerle paylaştıklarım ışığında hakkımdaki düşüncüleri kamuoyu vicdanına bırakıyorum.

Ibrahim Toraman