Bulutların arasından
10-08-2004
Bir şampiyonluk gemisi kalktı cumartesi bu limandan. Biraz ağır, biraz aheste. Ama vakur ama mağrur ama yürekli... Biraz rüzgar çıksın ister, yelken açayım diye ama eller hep küreklerde, kuvvet hep yüreklerde.
Hep gurbete gider, diyar diyar gezermiş, hep sılaya doğru akarmış. Bir dermiş, bir boğazın sularına girsem; şöyle Beşiktaş kıyılarına yanaşsam demir atsam Dolmabahçe önlerine.
Sahilde bekleyen onbinler mendillerini sallasa. Şarkılar söylense halaylar çekilse... Yıkılsa kapalının önündeki cadde...
Ben içimdeki hayranlığı tutamasam, gözyaşlarım bir okyanus olsa ve coşsam.
Tam 33 bin kişi beni itse; işte desem benim denizim bu... Tayfunlara, boralara göğüs gerdiğim, fırtınalara meydan okuduğum, her türlü çatal yürek civan olduğum benim denizim.
Oturmuş yazıcılar ferman yazarlar. Bu kaptan bu gemiyi süremez derler. Derler de kaptanın, İspanyol Kristof Kolomb'un torunu olduğunu bilmezler.
Murettabat der ki;
Biz yola çıktık, bir diyar gezdik, deniz bayağı salladı bizi. Ama yılmadık. Hiç yardım etmedi rüzgar. İyice küreklere asıldık. İki direk daha ekledik yelkenliye. Hava bayağı puslu... Yemekler çok tuzlu... Dört memleket daha gezecekmişiz. Aklımıza Sakarya'da Kovaçeviç, Kadıköy'de Altay maçında - rahmetli - Bora, İnönü'de Fener maçında Zeki, yine Kadıköy'de Fener maçında Sergen, tam bir asırlıkken Ahmet Dursun geldi.
Çorbada bir tuz da bizden Ali Güneş'ten olsun, dedik.
Haaa!.. Unutmadan "güneş" dedik de aklımıza geldi. Hasret kaldık güneşe, unutur olduk güneşi.
Meteoroloji der ki;
Havalar bir müddet daha yağışlı, çamurlu, sert ve puslu geçecek. Arada bir parçalı bulutlu olabilir. Ara sıra kar bile yapabilir. Ancak güneş, vakitlerden bir İnönü sabahında tam 33 bin kişinin avaz avaz gırtlağında doğacak. Belki de hiç batmayacak.
Çünkü güneş de size hasret çocuklar... |