Ankara günlüğü
17-08-2004
Çırılçıplak bir şafaktı. Öyle delikanlı gelmişti ki yanımıza üryan vücutlarımıza kırbaç gibi çarpan yağmuru bile hissetmemiştik. Sabahın tenha sokakları siyah-beyaz formalı adamlarla sevişiyordu. Yani anladığınız gibi yeni düşmüştük yollara. Yine peşindeydik sevgilimizin. Yar bu şöyle bir göz kırpsa film kopuyordu. Anıtlar Kurulu yasağı olan açığın önündeydim. Bir araba yanaştı yanıma. İçeriye şöyle bir kesik attım. Anne arkada, baba direksiyonda, yavru kartal pilot kabinindeydi. Kendi kendime sordum. Bu aile neden bir brunch ya da kahvaltıda değil. Neden ailece bir Pazar keyfi yapmaz. Neden Bülent Demirlek?!! Neden bir baba çocuğunu bize teslim eder. Elinde yarım ekmeği aç bil aç yollara koyar. "Çocuğum size teslim Beşiktaş kazansın yeter" der. Söyle Bülent Demirlek neden? Bu mudur hak, bu mudur adalet? Sahada yapılanlar sokakta yapılsaydı ceza ile yargılanırdı insanlar. Bırak yargıyı, sen sorgu bile yapamıyorsun. Aşık olduğun üstündeki forma değil,gazete köşeleri, fotoğraf kareleri. Öyle ya reklamın iyisi kötüsü olmaz. Oysa denenmişleri vardı. Hani ismi Cem, soyadı Samsun. O da gündeme C4 gibi düşmüştü! Oysa düşmesi gereken başaklardı. Tek bir başak bile kalmamalıydı suratı asık. Ama sen barış güllerini bir kenera attın. Kaktüsün koluna girdin fütursuzca. Ya sana ne demeli Kaan Dobra? Üzerindeki formanın ne olduğunu düşündün mü? Herhangi t-shirt, fanila mı zannediyorsun. Hani denize ürperirsin de önce, ayağını sokarsın ya suya; sen de ayağını topa değil, sanki soğuk suya sokuyorsun. Düşünmüyorsun onbinleri, yolda uyur uyanık araba sürenleri. Uykusuzca yoldan gelip, hiç uyumadan direk işine gidenleri. Ha Bülent Demirlek ha sen. Dünkü maçın kötüleriydiniz. Oysa güzelliklerden bahsetmek istiyorum. Güneşten ağustosun ortasındaki yağmura kadar. Boylu boyunca yürümek istiyorum cennet bahçesinde. Ankara Çarşı'dan bahsetmek istiyorum. Dernekçiliğin ne demek olduğunu gösterdikleri için. Binbir özenle hazırladıkları şapkaları başkanından futbolcusuna giydirdikleri için. Maksatları şapka giydirmek değildi aslında... Beşiktaş'ı süsleyen o ruhu hissettirmekti yoldaşlarına. Tribündeki koro okyanustaki dalgalar gibiydi. Bravo arkadaşlar. Alın terinizin önünde saygıyla eğiliyorum. Ve ayakta alkışlıyorum deniz manzaralı bilet satan zihniyeti!!! |