Konrad Lorenz (d:1903 - ö:1989)
Avusturya'lı bir etoloji uzmanıdır.
Viyana'da karşılaştırmalı anatomi ve hayvan psikolojisi dersleri verdikten sonra, 1940 yılında Konigsberg Üniversitesi'nde profesör oldu. 1949 - 1951 yıları arasında Attenburg Karşılaştırmalı Etoloji Enstitüsü'nü, sonra Buldern'de Max-Planck Davranış Fizyoljisi Enstitüsü'nü, 1954'te de Seewiesen Enstitüsü'nü yönetti.
Lorenz babasının arzusuyla 1922 yılında Columbia Üniveristesi'nde tıp okumak için Amerika Birlişik Devlerleri'ne gönderildi. Columbia'da iki yıl kaldıktan sonra, Viyana'ya geri dönerek çalışmalarını burada sürdürdü. Bir yandan tıp okurken, diğer yandan da çok sevdiği kuşlarını gözlemeyi hiç bırakmadı. Kargalar üzerine yaptığı çalışma, zamanın en prestijli dergilerinden birinde basıldı.
II. Dünya Savaşı'nda Ruslara esir düştü ve bir süre esir kamplarında yaşadı. Savaş bitip geri döndüğünde, 1950 yılında ünlü Max-Planck Enstitüsü'mde Karşılaştırmalı Etoloji Bölümü'nü kurdu. Çalışmaları hayvanların doğal ortamlarındaki davranış özellikleri üzerinedir. Bu çalışmalarıyla Lorenz etolojinin gelişmesine büyük katkıda bulundu ve 1973 yılında tıp ve fizyoloji dallrında Nobel Ödülü'nü aldı. (K. von Frisch ve N. Tinbergen ile birlikte). Ayrıca atalardan ve anadan gelen etkiler üzerinde çalışmalar yaptı. Lorenz'e Nobel, ördek ve kazlarla ilgili olarak başladığı ve devam ettiği çalışmalar için verildi.
Başlıca yapıtları:- Memeliler, Kuşlar ve Balıklarla Konuşan Adam (1949)
- İnsan Köpeği Böyle Eğitti (1950)
- Kötülük Denen Şey (1963)
- Hayvanların ve İnsanların Davranışları Üzerine (1965)
- Uygar İnsanın Sekiz Büyük Günahı (1973)
Lorenz bu son yayımladığı eserinde, toplumsal düzenin biyolojik temelleri üzerinde durdu.