[OnuR]

TANRI'NIN GÖKTAŞLARI

Önceki gece,kutsal katında sıkkındı Tanrı...
Dev aynasının karşısında oturmuş elindeki taşlarla oynuyordu.Yine böyle sıkıntılı bir anında yarattığı insanoğlu,başlı başına sıkıntı vesilesi haline gelmişti.
Kulları aşağıda yoksul yanlız ve mutsuzdu.
Acı çekiyor,kan döküyor,eziyor öldürüyorlardı.Sevgiden ziyade nefret kusuyor,sevaba değil günaha sarılıyorlardı.
Şeytan,zulmün bayrağını dikmişti yerküreye...
"Bıktım diye mırıldandı Kainatın efendisi,"...yoruldum asırlardır aynı filmi görmekten!Bilseniz kaç nesilde böyle kaç savaş,kaç yangın izledim ben."
Kederle avucunda çevirdiği taşları,yerküreye doğru attı.
Taşlar;karanlıkta alevli ışıklar saçarak süzüldü aşağıya..
Aşağıda umutla pencerelere üşüştü Ademoğullar..
Kainatın ışıkla dansı başlamıştı.
Bu ışıltı "yıldız yağmuru'na türlü çeşit manalar vehmettiler.
Toprağa yanyana uzanıp gözlerini gökyüzüne diktiler ve kayan her yıldız için ayrı dilek tuttular.
"Sevdiğime kavuşayım " dedi biri,"yoksulluktan kurtulayım"diye yalvardı öteki...
Gökyüzünün "taş yağmuru"nu,yeryüzü "dilek yağmuru" ile yanıtladı sanki.
"Acı çekmeyeyim",Yanlız kalmayayım", "Mutsuz olmayayım".
Acı ile güldü Tanrı yukarıda..
"Ah kullarım dedi,"Buradan ne kadar zavallı görünüyorsunuz.
Göktaşları,gözyaşlarınızı dindirir mi sanıyorsunuz.Bu mu onca asırda yaratabildiğiniz uygarlık?Yağanın taş olduğunu biliyor,ama hala o taşlardan medet umuyorsunuz.Derdinizin devasını onlarda arıyorsunuz.Oysa attığım taşlardan duvar ören sizsiniz.Birbirinin önüne setler çeken siz..
Alçakgönüllülük istedim sizlerden;gönülsüz davrandınız,geriye kala kala alçaklık kaldı."
"Ah zavallı ümmetim"diye dertlendi Tanrı,
"yıldızlara baktığınız kadar,birbirlerinize baksanız daha çok mutlu olacaksınız.
Benimle konuştuğunuz kadar birbirinizle konuşsanız hiçde yanlız kalmayacaksınız.
Gökyüzünde arayıp durduğunuz çareyi kendinizde,birbiriniz de bulacaksınız.
Sonra efkarla dev aynasına çevirdi yüzünü...Yanlızlığını savmak için onunla dertleşmeye başladı:
"Onca kalabalıkta kendilerini yanlız sanıyorlar.Asıl ebedi yanlızlığa mahkum olan benim,bilmiyorlar" diye iç geçirdi.
Ayna da kendini süzdü uzun uzadıya...
Sonra aşağıya baktı.
Yeryüzünde ç****iz gözbebeklerinden uçsuz bucaksız bir samanyolu vardı.
Milyonlarca çift göz ,yanlızlığından kurtulmak için umutla kendisine çevrilmiş bakıyordu.
Aniden aynasını çevirip dünyaya tuttu.
Milyonlarca ışıltı gözbebeği yansıdı göğün yüzünden...
İnsanlar,gökkubbenin aynasında kendi gözbebeklerinin ışığını görüp,takım yıldızı sandılar.
"Tanrım bu ne mucizevi güzellik,keşke bizde yıldızların gibi ışıldayabilseydik"diyerek hayran hayran dilek tutup duaya daldılar.
Bulutlandı Tanrı'nın yüzü....
Tuvalindeki resme kızan ressam gibi,çevirdi aynasını geri...
Söndü gökkubbenin ışıkları.....
Sabah oldu.