Ekim sıklığı da yabancı ot yoğunluğunun kontrolünde önemlidir. Bezelyede sıra araları,bodur tiplerde 30-40cm , tane için 40-60cm olmalıdır.
Bezelyenin toprak yüzüne çıkıp gelişmeye başladığı ilk hafta içinde, büyümesi çok yavaştır. Bu dönemde yabancı otlar, bezelyeyi zayıf düşürebilir. Toprağı havalandırmak, kaymak tabakasını kırmak ve yabancı otları öldürmek amacıyla, yüzlek toprak işlemesi yapılabilir.
Bunların yanı sıra , ekim nöbeti uygulaması ve rekabet gücü yüksek çeşitlerin yetiştirilmesi,yabancı ot sorununun azaltılmasında önemli rol oynar.
B. Kimyasal mücadele;
Bezelyede öncelikle, ekim öncesi dönemde yabancı otları kontrol etmek gerekir. Bu amaçla, dinitroanilin grubu herbisitlerden trifluralin,pendimethalin, EPTC veya alachlor gibi herbisitler kullanılabilir.
Çoğunlukla tek yıllık yabancı otların sorun olduğu bu bitkide, çıkış öncesi herbisit uygulaması da oldukça önemlidir. Bu amaçla, bir çok herbisit kullanılmaktadır. Çizelge incelendiğinde bu herbisitlerin kullanılma zamanları ve dozları hakkında ayrıntılı bilgi edinilebilir. Bezelyede çıkış sonrası dönemde bentazon uygulaması yapılabilir.
C. Canavar otları (Orobanche spp.) ile mücadele
Genel olarak baklagillerde büyük sorun olduğu bilinen canavar otlarına karşı genel mücadelede uygulanan yöntemleri şöyle sıralayabiliriz:
c1. Kültürel önlemler
a) Elle yolma: Canavar otları toprak yüzeyine çıktıkça, elle yolunarak temizlenmeli ve büyümelerine izin verilmemelidir. Bu işlem aşırı derecede bulaşık tarlalarda ve büyük alanlarda uygulanamaz. Çünkü, çok fazla işgücü gerektirmektedir.
b) Geç ekim: Bu yöntemle canavar otunun tutunması %90 oranında azaltılabilir. Geç ekimden kaynaklanan sorunlar ise,erken olgunlaşan varyeteler kullanılarak telafi edilebilir.
c) Tuzak veya yakalayıcı bitkiler kullanmak: Bu amaçla keten (Linum usitatissimum L.) bitkisi yetiştirilebilir. Keten, topraktaki canavar otu tohumlarının çimlenmelerini teşvik eder fakat, canavar otu tohumları çimlenmesine rağmen, keten köklerine tutunamaz. Bu şekilde ölüm gerçekleşir. Bu yöntemle, canavar otu mücadelesinde %30 oranında bir kontrol sağlamak mümkün olmaktadır.
d) Derin sürüm: Toprak yüzeyine düşen canavar otu tohumlarını derine göndermek amacıyla toprak, özel aletlerle 20-45 cm derinlikte sürülür. Ancak, bu işlem bir defa yapılmalıdır. Daha sonra toprak yüzeysel olarak işlenmelidir.
e) Ekim nöbeti: Canavar otu tohumlarının toprakta uzun süre (10 yıldan fazla) canlı kalabilmesi, ekim nöbeti uygulamasıyla mücadele şansını azalmaktadır.
c2. Dayanıklı çeşitlerin yetiştirilmesi
Yetiştiricilikte genel olarak dayanıklı çeşitlerin tercih edilmesi gerekir. Canavar otuna dayanıklı çeşitlerin ıslahı, sorunun ortadan kaldırılmasında en etkili yol olarak görülmektedir.
c3. Fiziksel mücadele:
Solarizasyon: Toprak yüzeyine şeffaf polietilen (PE) sermek suretiyle, güneş ışığının etkisiyle nemli toprakta meydana gelen ısınma sonucu canavar otu tohumları öldürülür. Bunun dışında diğer hastalık ve zararlıların kontrolünde de başarılı sonuçlar verir. Fakat ülkemizde bu yöntemin kullanılabilirliği PE’nin maliyetinin yüksek olması nedeniyle azalmaktadır.
|