Yerli sanayinin gücü nispeten yüksek olan ihracat oranlarıyla da belirgindir. Devlet Planlama Teşkilatı’nın (DPT) gayri resmi verilerine göre, toplam sanayi üretiminin yakalaşık %25’i ihraç edilmektedir. Türkiye’de üretilen tüketim mallarının %26’sı, ara malların %17’si ve yatırım mallarının %33’ü ihraç edilmektedir. Ancak üretime dayalı bu ihracatın dörtte üçünü aşan kısmı, ya kaynak bazlıdır (basit hammade işleme), ya da düşük teknolojiye dayanmaktadır. Bu durumda ülkenin yüksek katma değerli sanayilerle rekabet gücünün arttırılması için yabancı sermaye girişi şarttır.
Türkiye’nin başka pazarlara kolaylıkla erişmesi gibi başka güçlü yanları da bulunmaktadır. AB ile gerçekleştirilen Gümrük Birliği Türkiye’yi Batı Avrupa ülkeleri ile daha yakın bir konuma getirmiştir. Türkiye, konumu ve kültürü itibariyle hem Orta Doğu’ya hem de Orta Asya’nın eski Sovyet Cumhuriyetlerine bir geçit işlevi görebilir. Bu yöredeki bazı ülkeler petrole dayalı satın alma güçleri ile çekici olmalarına rağmen yatırım ortamları dostane olmaktan uzak ve risklidir. Bu bölgelere girmeye çalışan çok uluslu şirketler için Türkiye bölgesel bir merkez veya üs görevi yapabilir. |