[Nefertiti]

Hep, “bir gün” dedim.
Bir gün, attığım gibi çözmesini de bilecektim kördüğümlerimi..
Bir gün, ömrümün siyah sayfalarını, bembeyaz, kocaman bir gülümsemeyle çevirebilecektim..
Bir gün, saçma gelecekti uğruna gözyaşı döktüğüm pek çok şey..!
Bir gün, bana içli türküler söyletip, melankolik cümleler kurduran hüzünlü çocuğu avutabilecektim kollarımda..!
Bir gün, gidenlerin acısını, paylaşılanların minnettarlığına dönüştürecekti yüreğim..
Bir gün, sağır ve dilsizse yönelttiğin kişi, anlayacaktım, sadece enerjimi tüketmeye yaradığını öfkemin..
Bir gün, zaman bulamayıp da ertelediğim, yapmak istediğim onca şey için fırsat yaratmayı öğrenecektim..
Bir gün, güneşin batışını da, doğuşunu da aynı sevinçle karşılayabilecektim..
Bir gün, yürek yangınlarında serinleyebilecektim..
Bir gün, işe güce tercih edecektim sevdiklerime sarılmayı..
Bir gün, hiçbir şey yapmamanın da bir seçim olduğunu fark edecektim..
Bir gün, sırtımdaki hançerleri çıkarıp birer birer gömecektim toprağa, unutmayı hatırlatacaktım hafızama..
Bir gün, elimde kalbimin kırık dökük parçaları, ihanetin müsebbibi yüreğe sarılabilecektim sevgiyle..
Bir gün, başıma gelen kötü şeyler yüzünden hayatı suçlamayı anlamsız bulacaktım..
Bir gün, yaşamımın sorumluluğunu üstlenmeyi başaracaktım..
Bir gün, “bir gün” demeyi bırakacaktım..

Ama, hep, “bir gün” dedim..

Neler olacağını da biliyordum üstelik..!
Bir gün, yıldızlara bakmadan geçirdiğim gecelerin, gökyüzünü selamlamadan akşam ettiğim günlerin hesabını soracaktım kendimden..
Bir gün, söylenmemiş sözcüklerin, atılmamış ilk adımların bedelini ödeyecektim; kalp sancılarıyla, romatizma ağrılarıyla..
Bir gün, ister haklının, ister haksızın yanında çözülmemiş olsun dilim, utanacaktım ödlekliğimden..!
Bir gün, sarılacağım hiçbir şeyim kalmayacaktı, anılardan başka..!
Bir gün, “ben ne yaptım” diyecektim, gözlerim dolu, ellerim titrek..!
Bir gün, ben de bakacaktım, semaya ağlayarak..!

Belki de ömrümün en anlamlı gözyaşları olacaktı, son kez döktüklerim..!
“Bir gün” leri şimdilere çevirmemişsem, boşa geçmiş bir ömrün ıstırabı akacaktı yanaklarımdan..
“Bir gün” leri şimdilere çevirmişsem, borcunu ödemeye hazır bir insanın, yaşamından duyduğu minnettarlık olacaktı her bir damla..