[whocares]

Hasta ne konusuyor, ne de söylenenleri anliyor. Bazen saatlerce anlasilmaz seyler geveliyor. Zaman, yer ya da kisi kavrami yok. Yalniz, nasil oluyorsa, kendi adi söylendiginde tepki veriyor. Son alti aydir onun yanindayim, ne görünüsü icin bir caba harciyor ne de bakim yapilirken yardimci oluyor. Onu hep baskalari besliyor, yikiyor ve giydiriyor. Disleri yok, yiyeceklerin püre halinde verilmesi gerekiyor. Gömlegi salyalarindan dolayi sürekli leke icinde. Yürümüyor. Uykusu sürekli düzensiz. Gece yarisi uyanip cigliklariyla herkesi uyandiriyor. Cogu zaman mutlu ve sevecen, fakat bazen ortada bir neden yokken sinirleniyor. Biri gelip onu yatistirana dek de feryat figan bagiriyor."

Bu olayi okuduktan sonra, Dr.Ruskin ögrencilerine böyle birinin bakimini üstlenmek isteyip istemediklerini sordu. Ögrenciler bunu yapamayacaklarini söylediler. Ruskin, kendisinin bunu büyük bir zevkle yaptigini ve onlarin da yapmasi gerektigini söyleyince ögrenciler sasirdilar. Daha sonra Ruskin hastanin fotografini dolastirmaya basladi. Fotograftaki doktorun alti aylik kiziydi.

Dr. Ruskin, Amerikan Tip Birligi dergisinde yayimlanan yazisinda, gülünc bir yanlis anlamanin kiside nasil tümüyle farkli bir yaklasim duygusu olusturabilecegini anlatmaktadir.