[kartalım16]

bir zamanlar dünyaya gelmeye hazırlanan bir çocuk varmış.çocuk Allah’a:Allahım beni yarın dünyaya göndereceğini söylediler , fakat ben o kadar küçük ve güçsüzüm ki orada nasıl yaşayacağım? diye sormuş. Allah “tüm meleklerin arasından bir tanesini seçtim. o seni bekliyor olacak ve seni koruyacak. meleğim sana her gün şarkı söyleyecek ve gülümseyecek. böylece sen onun sevgisini hissedecek ve mutlu olacaksın” diye cevap vermiş. çocuk sormuş;” peki insanlar bana bir şey söylediklerinde ve konuştuklarında nasıl anlayacağım.?” Allah cevap vermiş:”meleğin sana dünyada duyabileceğin en tatlı, en güzel sözleri söyleyecek, sana nasıl konuşulduğunu dikkatle ve şefkatle öğretecek.” “ben seninle konuşmak istersem ne yapacağım Allahım.” diye sormuş küçük bebek. “meleğim, sana ellerini açarak bana dua etmeyi öğretecek, en zor en mutlu anlarında benimle konuşabilmen için.” demiş, Allah. “ya dünyadaki kötü insanlar,onlardan çok varmış orada.ben nasıl korunacağım Allahım.” diye sorunca bebek. Allah cevap vermiş; “meleğim seni canı pahasına,tüm kötülere kendini siper ederek seni koruyacak. sana kimse kötülük yapamayacak.” demiş. rahatlamış bebek , ben seni bir daha göremeyeceğim diye için çok üzgünüm , Allahım.” demiş. “meleğim sürekli benden söz edecek sana,tüm hayatın boyunca sana , bana gelmenin yollarını öğretecek.” demiş Allah. o sırada büyük bir sessizlik olmuş. cennete dünyadan sesler gelmeye başlamış. vakit gelmiş, çocuk artık dünyaya gitmeye hazırmış.”Allahım vakit geldi, dünyaya gidiyorum galiba, son bir ricam var lütfen bana meleğimin ismini söyle, orada tek başıma yalnız kalmayayım .”demiş boynu bükük bir şekilde. Allah “meleğinin adının önemi yok yavrum, sen ona “anne” diyeceksin.” demiş…