Bazen düşünüyorum da insanlar bu ülke için nelerinden vazgeçmişler. Çoluğundan çocuğundan, anasından babasından, ama bir şeyden hiç bir zaman vazgeçmemişler. Bu ülkenin savunulması ve bir avuç toprağı değil bir tane toprağı için kanlarını bu ülke için gözlerini kırpmadan feda etmişler. Yeri gelmiş ülkenin borcunu kapatmak için parmaklarındaki alyanslarını vermişler. Daha fazla yamayacağım çünkü yazdıkça sinirlerim daha fazla artıyor. Bu ülke için çok şey yapanlara saygımızı hiç bir zaman yitirmemeliyiz. Çünkü şu an nefes alıyorsak önce Allah`a sonra da onlara borçluyuz. Bu ülkede ezan sesi duyuluyorsa Türkçe eğitim görülüyorsa Kurtuluş Savaşı`nda ve daha sonraki çarpışmalarda hayatlarını bu vatan için kaybedenlerin sayesindedir. Hepiniz rahat uyuyunuz. |