[aragornata]

ABD'de ic hatlar seferinde ucuyordum. Yanimda oturan bayan kahve siparisi verdigim an nereli oldugumu sordu. "Turk'um" deyince gulumsedi ve "Ataturk" dedi. Ilk kelimesinin Ataturk olmasina sevindigim kadar da sasirdim. Oykusunu anlatti.
Eski esi Avustralyalismis, Gelibolu'nda savasmis bir Anzak Askerinin torunuymus. Dedesi Canakkale savasinda hayatini kaybetmis, mezari da hala oradaymis. Buyukanne savastan sonra yillarca Canakkale'ye gelmis , torun da hala her yil gelmeye devam ediyor. Evlerinde hep bir Ataturk resmi aile buyuklerinin fotograflarinin yanindaymis. Eve gelen genc gelin birgun neden karsisinda savastigi bu adamin resminin aile fotograflari arasinda olmasinin nedenini sormus. Buyukanne ona Ataturk'un savas sonrasi Anzak ailelerine mesajini anlatmis. Ataturk'un O askerleri de bir ogul, kendi insani gibi goren bir lider oldugundan bahsetmis. Bizim evlatlarimizla koyun koyunadir sozunun genc yasta kocasini dunyanin obur ucunda kaybeden bir anne icin anlamini herkes anlar. Sonra yillarca Gelibolu'ya gelmis buyukanne, kocasina dua ettigi gibi Turk Askerlerinin de ruhuna dua etmis. Torun ve genc Amerikali gelin de buyukannenin son yolculuklarina katilmis. Orada Anzaklar ve Mehmetciklerin torunlarini dostca sohbet ederken olayin guzelligini bir kere daha gormus. Dunyanin iki ucundan iki halkin savasin enkazi uzerine kurdugu kardeslik cok etkilemis.
Sonra bana Ataturk ile okudugu kitaplari saydi, tarihciler disinda hicbir Turk'un bu kadar kitap okudugunu sanmam. Birtek cumlesi beni cok etkiledi, "Ataturk'un basardigi hicbirseye sasirmadim. Okyanus otesinde yasayip savasmis iki milleti kardes yapan oydu cunku."
O gunden sonra Ataturk'un basardiklarini tekrar dusundum. Basarili bir liderdi, buyuk bir kumandandi ama en onemlisi bir zamanlar savastigi halka dost eli uzatacak kadar guzel bir insandi. hicbir guc bu dunyada insanin kalbini fethedemez, dostca ve icten soylenen sozler haric.

Alıntıdır...