|
Ana Sayfa | Kayıt ol | Yardım | Oyun Alanı | Ajanda | Arama | Bugünkü Mesajlar | Forumları Okundu Kabul Et XML | RSS | |
|
Gündem Dışı Genel internet Geyik vs muhabbetleri. |
| LinkBack | Seçenekler | Stil |
21-06-2006, 11:31 | #1 | ||
Üyelik tarihi: Jun 2006 Yaş: 44
Mesajlar: 115
Tecrübe Puanı: 18 |
Bir zamanlar bir psikoloji kitabinda okudugum bir bölüm > >vardi... Hayatin ve getirilerinin kiymetini anlamak için > > tavsiye edilen bir metod vardi içinde.. > > Deniyordu ki; "arada bir, çok bunaldiginizda, > > hayatin sizin için çekilmez hale geldigini düsündüðünüzde > > kendinize 10 dakika aýirin ve kendi cenaze töreninizi > >düsünün"... Cümleyi ilk okudugumda çarpilmistim... > > Ben girisin akabinde pozitif bir gelisme ve tavsiye > >bekliyordum... Ama " kendi ölümümüzü ve cenazemizi " düsünmemiz tavsiye > > ediliyordu... > > Tüylerim diken diken oldu ve yazarin saçmaladigini > >düsündüm o an... Ama önyargi düsmani biri olarak okumaya devam ettim... > > Diyordu ki; " bunlari düsündüðünüzde dünyadaki yerinizi, > > dünyayi terkettiginizde olusacak toþlugu, sevdikleriniz ve > > sizi sevenler için öneminizi anlayacaksiniz... > > Özellikle insanlarin sizin için neler söyleyeceklerini, > >onlar için ne ifade ettiginizi hissetmeye çalisin... > > O andan geriye dönme sansiniz olmadigini, hayat > > denen kredinizin bittigini ve onlara > > yanit verme sansiniz olmadigini düsünün... > > > > Tekrar sarilma, bir kez daha öpme ihtimalinizin bittigini > > hissedin... > > Dünyadaki küslüklerin, ayriliklarin, kavgalarin > > yanýnda bu acinin ve geri dönülmezligin korkunç > >çaresizligini > > yasayin... > > Birakin caniniz yansin, birakin alevler içinde kavrulsun > >tüm > > ruhunuz... > > Orada, o musalla tasinda düsünün kendinizi... > > Seyredin þu an çevrenizde olanlarin yüz ifadelerini... > > Akillarindan ve yüreklerinden geçen cümleleri hayal edin... > > ************** > > Kitaba devam etmeden biraktim kenara ve gözlerimi > > kapatip aynen düsünmeye basladim... > > Esimi, oglumu, annemi, babami, kardeslerimi ve diger tüm > > çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki > > yerlerine... birer birer yerlestirdim tabutumun çevresine > > hepsini... > > hayatimda çok nadir bu kadar canim yanmisti... > > görüyordum iste "babaaaa..." diye aglayan biricik oglumu... > > Esim kucaginda "aglayan emanetimle" ayakta durmaya > > çalisiyordu per perisan... > > Koca çinar babacigim, belli belirsiz dualar > > okuyordu, o gözümden hala gitmeyen vakur durusuyla... > > Annem, cigerinden bir parça canli canli > > koparilmis gibi hem içine hem disina akitiyordu > >gözyaslarini... Kardeslerim, akrabalarim "çok erken gitti, doyamadi > > ogluna.."diyordu > > aciyan ses tonlariyla... Ve dostlarim... Onlar da > >saskindi... Bazisi "daha dün birlikteydik, nasil olur.." diyordu... > > Bunlari seyredip onlara "hayir ölmedim, burdayim.." demek > > istedim hayal oldugunu unutup... > > Sonra anladim yazarin ne demek istediiini daha devamini > >okumadan > > kitabin... > > ************* > > Farkindalik önemli bir kavramdir psikolojide... > > Belki de hiç aklimiza gelmeyen ve gelmeyecek bir > >farkindaligi göstermek istemisti yazar... > > Kitabi okumaya ne gücüm kalmiþti, ne de istegim... > > Almam gereken dersi ve mesaji almiþtim... > > simdi ne kitabin adini ne de yazari hatirlamiyorum... > > su an bunlari yazarken bile çok kötü oldum... > > Bu olayda tek farkindalk da yok üstelik... > > Biraz kendime geldikten sonra devam ettim > > hayatimin en zor hayaline... > > Sirada çevremdekilerin ölümümün akabinde > > neler söyleyecekleri vardi.. > > Usulen ve nezaketen söylenenlerin disinda... > > Onlarda biraktigim izleri, yaþsananlari ve > > yasanamayanlari elden geçirerek ben konusturacaktim > >hayalimde... içlerini okuyacaktim, senaryo bana ait olarak... > > Yaþarken neler yazmistim, ölümümle neler okuyacaktim... > > Gerçek duygulariydi ulasmaya çalistigim, ölüm > > acisinin etkisiyle girilen duygusal mod degildi, > > deifre etmem gereken metin... > > Canim oglumun söyleyecek çok seyi yoktu... > > Özleyecekti, yoklugumu hissedecekti.. aglayacakti aklina > > geldikçe... > > Belki ölümün ne anlama geldigini hissedecek yasa gelinceye > > kadar sýiradan bir üzüntünün ötesine geçmeyecekti > >duygulari... Ama hayal bu ya, 18-20 yasina getirdim 2 saniyede > > oglumu... "hayal - meyal hatirliyorum be baba seni... > > Keske simdi yasiyor olsaydin da erkek erkege > > sohbet etseydik seninle... Bak mezuniyet törenimde de > >babasizdim... Askere giderken kimin elini öpecegim senin yerine..." > > diyecek cani yanarak bir kösede... > > Sevgili esim... Benim muhtesem hatunum... Nasil dayanir > >bensizlige > > ?... > > O ki, benim için herseyini feda edip kosmustu bana... > > Hayatinin tek adami simdi toprak olacakti.. > > Bir daha " Seni seviyorum " diyemeyecekti... > > Bir daha hevesle açamayacakti çalan kapiyi... > > Ve her gelen gece bensizligini haykiracakti yüzüne... > > Her sabah da bensiz baslayacakti koca gün... > > Tek cümlesi takildi o an içime; " Oyunbozanlik > > yaptin be böcegim, hani beraber ölecektik ?..." > > Babam-annem, o bugüne kadar evlat olarak mutlu > > edecek hiçbir sey yapamamanin acisiyla kahroldugum güzel > > insanlar... > > Helaldi süphesiz haklari... > > Bilerek hiç kirmamistim onlari... Üzerine > > titredikleri evlatlari onlardan önce göçmüstü > > iste önlerinde ve dualarina muhtaçtim.... > > Kaç anne ve babanin çekebilecegi bir aciydi ki > > evladinin cenazesinde bulunmak... > > Herhalde insanin uzun yasadigina > > üzüldügü nadir anlardan olsa gerek... > > ************* > > Digerlerine geçmiyorum... Bu yaziyi þu an yazip > > sizlerle paylastigima göre "digerlerine" artik sizler de > > dahilsiniz... > > Düsünün, birgün bir mail ulasiyor mail-boxunuza "ölmüs" > >diye... Sizler kimbilir neler düsünür ve yazardiniz... > > Esim su an yanimda agliyor, sanki gerçekmis gibi... > > Oysa ki yazarin amaci " Yasamanin ve hala nefes > > aliyor almanin kiymetini " göstermekti...Benim de öyle... > > Lafi çok uzattim farkindayim...Ama dedigimiz çözümü zor > >süreç 2 satirla özetlenemeyecek kadar girintili çikintili... > > Ben o gün kurdugum o hayalle, canimin tüm yanmasina > > ragmen YENiDEN DOGDUM... > > Bilgisayar diliyle "format attim hayatima"... > > Sahip olduklarimin farkina vardim ve hala nefes > > aliyor oldugum için sükrettim... > > Gözlerimi açtigim anda o kötü ve aci sahne bitmis, > > oyun perde demisti... > > Peki ya hayal degil de, gerçek olsaydi ve perde bir > > daha açilmamak üzere kapansaydi... > > Iste bu final bu yaziyi buraya kadar okumaniza degmis > >olmali... Belki gerildiniz, kötü oldunuz ama devamini > > getirirseniz buna deger bence... > > Ben bu aksam melankoligim ve biraz abartmis olabilirim... > > Hani sanatçi ve sairiz ya ondandir belki... > > Bence bu yaziyi sadece okuyarak birakmayin... > > LÜTFEN ARADA BiR, BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN, > > DÜsÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇiRiN... > > Ölümün kime ve ne zaman gelecegini Yüce Allah' tan baska > >bilen > > yok... > > iste bu yüzden hazir yasiyorken ve nefes aliyorken > > yapabileceklerinizi yapin, ertelemeyin... > > Bilerek - bilmeyerek kirdiginiz kalpleri tamir edin... > > Sizi sevenlere ve sevdiklerinize daha fazla zaman ayirin... > > Ve en önemlisi; > > > > VERDIGI-VERMEDIGI, ALDIGI-ALMADIGI HERSEY IÇIN, > > TEKRAR TEKRAR SÜKREDIN YÜCELER YÜCESi YARADAN'A > > > > > > CAN DÜNDAR......
__________________ KARGALAR SÜRÜYLE KARTALLAR YANLIZ UÇAR... | ||
|
Bu konuyu arkadaşlarınızla paylaşın |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | |
Stil | |
| |