Başka Bir Kadın... - Beşiktaş Forum ( 1903

**jaSmin** · 31-12-2007, 11:14

Bu yeni yıl mesakı klasik olmayacak...Hatta düşündürücü bir mesaj olacak...Ama hayatın içinden ve hayata dair bir
şey olacak...yazıdaki hikaye benim bir yakınım tarafından yaşanmış bir hikayedir...

2008 yılı üşenmeyeceğimiz, ertelemeyeceğimiz, vazgeçmeyeceğimiz ve elimizdekilerin kıymetini bildiğimiz ve karşılığını verdiğimiz,
sevilmenin sevmeden daha önemli olduğunu kavrayabildiğimiz,
ve;
çevremizde herkes şaşırsa bunu da bizden bilse aklı başında kalabileceğimiz,
herkes bizden kuşku duyarken hem kuşkuya yer bırakıp hem de kendimize güvenebileceğimiz,
usanmadan bekleyebileceğimiz,
kendini evliya sanmadan kin tutana kin tutmayacağımız,
düşlere kapılmadan düş kurabileceğimiz,
ne kazandım diye sevinip, nede yıkıldım diye yerinip
ikisine de değer vermeyeceğimiz,ömür verdiğimiz işler bozulsada yılmadan işe yeniden koyulabileceğimiz,
herkesin bıraktığı noktada tek de kalsak dayanabileceğimiz,
krallarla gezerken halkı unutmayacağımız,
çevremizi ne küçümseyeceğimiz ne de büyüteceğimiz,
her saatin her dakikasına emeğimizi hakçasına katacağımız,
yani kısaca ADAM GİBİ ADAM OLDUĞUMUZ ilk yıl
eğer öyleysek o yıllardan biri olsun......

BAŞKA BİR KADIN

21 senelik evlilikten sonra "aşk ışıltısını" canlı tutmanın yeni bir yolunu buldum. Bir süre önce, başka bir kadınla çıkmaya başladım ve bu aslında eşimin fikriydi.

Bir gün eşim, beni çok şaşırtarak:

"Biliyorum ki onu seviyorsun" dedi.

" Ona da zaman ayırman gerekiyor."

Karımın, ziyaret etmemi istediği "öbür kadın" 19 yıldır dul olan annemdi. İşimin yoğunluğu ve üç çocuğumun beklentileri sebebiyle
Annemi görme fırsatım pek olamıyordu. O akşam annemi yemeğe ve ardından sinemaya davet ettim. Endişelendi ve hemen
"İyi misin, her şey yolunda mı?" diye sordu.
Annem de geç saatte gelen bir telefonun veya sürpriz bir davetin mutlaka kötü bir anlamı olacağından şüphelenen tipte kadınlardandı.

"Seninle beraber ikimiz biraz zaman geçirmemizin güzel olacağını
Düşündüm." diye cevapladım.

"Sadece ikimiz mi?" Biraz düşündü ve

"Çok isterim" diye cevap verdi.
O Cuma, iş çıkışı onu almaya giderken kendimi biraz gergin hissediyordum. Eve vardığımda fark ettim ki o da, randevumuzdan ötürü hafif gergin görünüyordu. Kapısının önünde, paltosunu çoktan giymiş bir şekilde bekliyordu. Saçlarını yaptırmıştı ve üzerinde babamla kutladıkları son evlilik yıldönümlerinde giydiği elbise vardı. Bana melekler kadar ışıltılı bir yüzle gülümsedi. Arabaya bindiğimizde;

"Arkadaşlarıma oğlumla dışarı çıkacağımı söyledim ve gerçekten çok etkilendiler" dedi.

"Randevumuzun nasıl geçtiğini duymak için sabırsızlanıyorlar."

Gittiğimiz restaurant, çok şık olmasa da sevimli, sıcak ve servisin kaliteli olduğu bir mekândı. Annemse, bir kraliçe edasıyla koluma girdi. Yerimize oturduktan sonra ona mönüyü okumam gerekmişti, çünkü küçük yazıları göremiyordu. Ben daha mönünün ortalarındayken annemin nemli gözlerle ve nostaljik bir gülüşle bana bakmakta olduğunu fark ettim:

"Eskiden, sen küçükken, mönüleri okuyan bendim, sense meraklı
Bakışlarla beni dinlerdin" dedi.

Ben de gülümsedim;

"O zaman, şimdi senin rahat rahat oturma sıran ve ben de okuyarak borcumu ödeyebilirim" dedim.

Yemek boyunca muhabbetimiz çok güzeldi, sıra dışı hiçbir şey olmadı ama eskilerden ve hayatlarımızdaki yeniliklerden bahsederek kaybettiğimiz zamanın birazını telâfi etmeye çalıştık. O kadar çok konuştuk ve eğlendik ki film saatini kaçırdık. Akşam annemi bırakırken;

"Seninle tekrar çıkmak isterim ama ancak bu sefer benim seni davet etmeme izin verirsen" dedi ve bir akşam tekrar buluşmakta karar kıldık.

Eve geldiğimde eşim yemeğin nasıl geçtiğini sordu:

"Çok güzeldi" dedim

"Düşünebileceğimin çok üstündeydi"

Birkaç gün sonra annem aniden ciddi bir kalp krizi sonucu vefat etti. Bu, o kadar anî gerçekleşmişti ki onun için bir şey daha yapma şansım olmamıştı. Birkaç zaman sonra evime, annemle yemek yediğimiz restorandan, ödenmiş iki kişilik bir yemek faturası ve üzerine iliştirilmiş bir not yollandı:

"Oğlum, bu faturayı önceden ödedim, çünkü seninle kararlaştırdığımız randevu gününe gelemeyeceğimden neredeyse yüzde yüz emindim. Yine de iki kişilik bir yemek ayarladım çünkü
Bu sefer eşinle beraber gitmenizi istiyorum. Seninle olan o günkü
Randevumuzun benim için ne anlam ifade ettiğini bilemezsin.
Seni Seviyorum."

O esnada, "Seni Seviyorum" demenin ve hayatta değer verdiğimiz insanlara hak ettikleri zamanı ayırmanın önemini anladım. Hayatta hiçbir şey ailenizden daha önemli değildir. Onlara hakları olan zamanı ve ilgiyi verin çünkü böyle şeyleri erteleyebileceğiniz "başka
Bir zaman" ı her istediğinizde yakalayamayabilirsiniz".