tyler durden | 30-05-2008 01:52 | genç kızcağızlarımızdaki alemi ben yarattım tavrı Pek bilmiş, pek ukala küçük hanımkızlarımızda beden bulan bir terbiyesizlik, bir "ben ne istersem yaparım," tavrı ve bir "ben herşeyi herkesten daha iyi bilir ve daha mükemmel yaparım" cahil cesaretine karşılık gelen tespittir. genç hanımkızcağızlarımız onbeşine, onaltısına bastıktan sonra artık ne hikmetse kimseden korkuları kalmamış bir acayıp gulyabaniye dönüşür, her el attıkları mekanda adeta terör estirirler. bu, henüz dünyanın gerçek yüzüyle dahi tanışmamış ana kuzusu hanımkızcağızlarımızın, birden bire dünyaya rest çekme cesaretine lise ve üniversite yıllarında çok daha net şahit olabiliriz ki, şahsen "baska şehre okumaya giden maceraperest kız kardeş" isimli ölümsüz eserimi kaleme alırken bunlardan birini yakinen incelemek fırsatına erişmiş biri olarak, rahat bir emeklilik özlemiyle hayatını masa başlarında, makine başlarında harcayıp da 50'sini geçip emekli olduktan sonra şakanın eşşeklisini kız çocuğundan gören ve yine de sakin kalabilen o kutsal ana babaların ellerinden öpmek isterim. Şöyle dönüp bir çevrenize bakın. yaşları 15 ile 25 arasında değişen pek çok hanımkızımızı göreceksiniz. bunlar sanki dünyada başka kimsenin bilmediği çok mühim bir sırra vakıf olmuş ayrıcalıklı bir seçilmiş gibi, salına salına yürür, iletişim kurmaya çalışana ise şöyle yukardan bakarak öyle bir cevap verir ki, evlere şenliktir. bu hanımkızcağızlardan biri kardeşiniz olabilir, kızınız olabilir, sevgiliniz olabilir veya iş arkadaşınız olabilir hatta altınızda çalışan bir eleman olabilir. ama o tavır hiç değişir mi?! sonuç, hayat hiçbirimizin hiçbir zaman hiç bir şeyden emin olamayacağı kadar karmaşık bir kavramdır ama genç kızlarımız için bu kural geçerli değildir. onlar 15 yaşında dünyayı, evreni, kainatı çözmüş yüce canlılardır! önlerinde saygıyla eğilelim!! |