30 Aðustos Zafer Bayramý Türk'e kutlu olsun!

[kartallaryuvasý]

Herkezİn Zafer Beyrami Kutlu Olsun.bİrlİk Beraberlİk İÇİnde Huzur Dolu YaŞam DİleĞİyle.

[Isvecli_Kartal]

Başkanımız’dan 30 Ağustos Mesajı
30.08.2006 10:34

Başkanımız Yıldırım Demirören, 30 Ağustos Zafer Bayramı'nın 84. yıldönümü münasebetiyle bir mesaj yayımladı: Aziz vatan topraklarımızın düşman işgalinden kurtuluşunun 84. yıldönümünde, tüm Türk milletinin Zafer Bayramı'nı kutluyorum.
Bu vesileyle En Büyük Beşiktaşlı Ulu Önder Atatürk'ün izinde olduğumuzu bir kez daha tekrarlarken, şehitlerimizi de rahmetle anıyorum.
Yıldırım Demirören
Beşiktaş JK Yönetim Kurulu Başkanı

Kaynak : www.bjk.com.tr

[fatih_black]

başkan gene çok iyi yorum yapmış bravo başkan

[Cheveneburi-BJK1903]

TeŞekkÜrler BaŞkan Senİnde Zafer Bayram In Kutlu Olsun

[diego]

normal bir şey arkadaşım kusura bakma ama gereksiz bir topiç

[Meric]

biz de başkanın zafer bayramını kutluyoruz

[Cheveneburi-BJK1903]

tüm türkiye nin ve forumda bulunan büyük beþiktaþlýlarýn 30 aðustos zafer bayramý kutlu olsun

[Derya_DaPrinCeSS]

onun da hepinizin de zafer bayramini kutlarim.....

[kartal52]

hepimizin zafer bayramı kutlu olsun

[elitece]

Bu gün 30 Aðustos. Bu gün zafer bayramý. Mustafa Kemal’in önderliðinde Afyonda baþlayarak, Dumlupýnar da sona eren bir kurtuluþun öyküsü. Kurtuluþ Savaþý'nda iþgal ordularýnýn bozguna uðratýlýþýnýn yýldönümü. Oldum olasý Atatürk’le ilgili, tarihimizle ilgili görüntüleri göz yaþlarýmla izlerim televizyonda. Ne zaman Anýtkabiri ziyaret etsem, ne zaman bir þehitliðe düþse yolum tüylerim diken diken olur, adeta o günleri yaþarým. Belgeselleri izlerken top tüfek seslerini kalbimin atýþýnda hissederim. Mehmetçiðe baktýðýnda gözlerim, Çanakkale de, Dumlupýnar da, Sakarya da kanlý giysileriyle þehit düþmüþ ecdadýmýzý görür, yaralarýna merhem olabilme umuduyla geçmiþe dönmeye çabalar yüreðim çýrpýnýr, ümitsizce.

Bu gün yine törenler yapýldý. Bayraklar göndere çekildi. Milli marþýmýz çalýndý. Yine kahramanlar anýldý, þiirler okundu. Kah gözlerimiz yaþla doldu Mehmetler geçerken, kah yüreðimiz yasla doldu þehitleri anarken. Törenler. Törenler. Gelenekselleþtirilmiþ, kliþeleþtirilmiþ, adeta yapýlmasý bir görev haline getirilmiþ seremoniler.

Oysa günlük yaþantýmýzda, süre gelen koþuþturma içinde kaçýmýzýn aklýna geliyor geçmiþimiz? Kaçýmýz çocuðumuza tuttuðumuz takýmýn adýndan önce Atamýzýn adýný öðretiyoruz? Kaçýmýz milletimiz için dönüm noktasý sayýlabilen savaþlarýmýzýn tarihini, spor kulübüzün kuruluþ tarihinden önce ezberliyor, aklýmýzda tutabiliyoruz? Hangimiz on yýl önce takýmýmýzda oynayan futbolcularýn isimlerini bir çarpýda saydýðýmýz gibi, bu savaþlarda can veren Milli kahramanlarýmýzdan sadece bir kaçýnýn adýný söyleyebiliyoruz?

Yaþýmýzý, yaþam koþullarýmýzý, maddi manevi sorunlarýmýzý, yeri geldiðinde aç kaldýðýmýzý bahane eder, vurdum duymazlýðýmýzýn arkasýna sýðýnýrýz hepimiz. Bir çoðunun (geçim derdi) der gibi olduðunu duyuyorum. Hiç düþündünüz mü? Onlar, bu vatan için, gelecek neslin özgür ve baðýmsýz bir þekilde yaþamlarýný idame ettirebilmeleri için o savaþlarda þehit düþmeseydi, seve seve canlarýný vermeseydi bizler þimdi öne sürdüðünüz o mazeretleri sýralayabilecek miydik? Bahane edebilecek ne yaþýmýz, ne yaþam koþullarýmýz, ne de açlýðýný hissedebileceðimiz bir bedenimiz bile olmayacaktý belki de.

Yozlaþtýk. Toplum olarak duygusuzlaþtýk. Her duyguyu, her düþünceyi günlük yaþar olduk. Sevgililer gününü kutlar gibi kutladýk milli bayramlarýmýzý. Senede bir anmanýn verdiði rahatlýk, vicdan azabýmýzýn ilacý oldu. Ne deðerlerimize sahip çýkmasýný, ne de Atatürk’ün ilke ve inkýlaplarýný korumasýný becerdik. Yok etmedik. Ama zedeledik. Zarar verenlere ses etmedik. Edemedik.

Baþöðretmeniz, Atamýzýn o yýllarda köylüsünden kentlisine tek baþýna bir çýrpýda ezberlettiði, öðrettiði güzel Türkçe’mizin içine ettik. Anadilimizi katlettiler, argo söylediler, dinledik. Kýlýk kýyafetler icat edildi, düþünceler þekle giydirildi, izledik.

Onlarýn bize býraktýðý manevi deðerlere, onlarýn devamý olan isimlere yani Mehmetçiklere yeterince yardým elini uzatamadýk. Onlarýnda bu vatan için ayný koþullarda, ayný þartlarda seve seve canlarýný verebileceklerini biliyorsunuz deðil mi? Hiç düþünmeden ölmeyi göze alacaklarýný. Öyleyse niçin kahpe kurþunlara göðsünü siper etmiþ þehitlerimizin yakýnlarýna, yetimlerine böylesine uzaðýz? Yardým kampanyalarýna ses verdik. Çabaladýk. Ama gerektiði ölçüde duyuramadýk.

Atam rahat uyu derken, bizler uyuduk, uyutulduk. Ben bayramlarda uyku uyuyamam, okurum, düþünürüm, dalarým, aðlarým. Geçmiþin ayak sesini duyar, yaþarým. Özümü bulurum ve bu günümden utanýrým gecenin sessizliðinde.

Aslýnda bu konularda yazýlacak o kadar çok þey var ki. Yazdýkça yazmak istiyor insan. Ancak gündemin içinde olan konulardan vakit bulup’ ta okuyacaklarýn az olduðunu düþünmek caydýrýcý oluyor. Bir Kezman kadar ses getirmeyeceðini biliyorsun. Ya da Burak’ýn eli kadar.