[bjk_bjk]

Baştan söyleyeyim, ben dünkü tabloyu gördükten sonra, Beşiktaş ile Bursa arasında dostluğun, imkansız değil ama çok zor gerçekleşeceğine inandım.

Bu dostluk için bir adım ne Beşiktaş ne de Bursaspor’dan geliyor.

Maça gelince, sahada futbol kuralları içerisinde, kıran kırana bir mücadele vardı. Bu da maçın renkli ve heyecanlı geçmesini sağladı.

Hem Beşiktaşlı, hem de Bursalı futbolcular, kazanmak için, inanılmaz bir mücadele sergilediler.

Maç daha çok orta sahada oynandı.

Gol pozisyonuna özellikle ilk 45 dakikada çok yaklaşan Siyah-Beyazlılar oldu. Ama golü bulamadılar. Her iki takımın da hücumu ve golü düşünmesi, tribündekileri ve ekran başından izleyenleri futbol açısından bana göre tatmin etti.

Ali Tandoğan, İbrahim Toraman, İbrahim Üzülmez ve Baki Mercimek’ten kurulu Beşiktaş defansı, hem markajda, hem de kademe anlayışında son derece dikkatliydi. Özellikle Baki Mercimek’i çok beğendim. Havadan, karadan, denizden, Bursa’nın forvetlerine geçit vermedi. Bence 4’lü oynayan Beşiktaş defansı, dört dörtlüktü. Dördüne de alkışlar, tebrikler.

Cisse, her zamanki gibi, defans anlayışında çok başarılıydı. Ancak bir sıkıntı vardı Beşiktaş’ta; o da kanatlardan yeteri kadar orta gelmeyişiydi. Bu da forvetlerin işini bayağı zorlaştırdı; ta ki 82. dakikaya kadar.

Oysa Serdar Özkan, daha çok atak olsa Beşiktaş forvetleri, daha çok gol pozisyonu bulurdu. Çünkü Serdar Özkan, son derece iyi orta yapabilen bir oyuncu. Nitekim de tek gol onun ortasından geldi.

Ama Delgado’nun gol vuruşunu alkışlamak lazım. Evet, Beşiktaş, çekinerek ve endişeli geldiği Bursa’dan; hem üç puanı hem de Porto maçı için gereken morali alarak İstanbul’a döndü.