[beşiktAŞK]

Olanların da “şöhret” olarak kalması zor iştir; kıymetini bilmek, adam gibi yaşamak, toplumun el üstünde tuttuğu biri olmak kolay değildir.
Temelinin sağlam olması gerekir.
1 – İyi bir aile yaşamı, iyi çocukluk…
2 – İyi bir eğitim…
3 – İş ahlakı…
4 – Kendini yetiştirmek…
Önemli kriterlerdir.
Bir de… Ağırdır şöhretin bedeli, kaldırmak güç ister.
Konuşmanla, hareketlerinle, giyiminle, topluma verdiğin mesajlarla dahası duruşunla “onaylanırsın”..
Miniklerin de gözdesisin çünkü, “Ben de onun gibi olmalıyım” diyen kalpler çarpar hızla…
Taklit yapmaktan kaçınmalısın… Kılığında kıyafetinde dikkatli olmalısın… Kendine has olmalı hareketlerin, papağanlık yapmamalısın…
Şimdi bunları niye yazdım biliyor musunuz ?
Ali Sami Yen’deki bir fotoğraf canımı sıktı da ondan..
Aktarıyorum; Galatasaray, Fenerbahçe’yi 3-2 yenmiş ama Fortis Türkiye Kupası’ndan elenmiş, centilmen futbolcular formalarını değişmiş, Gerets’le Daum milyonların gözüönünde sarmaş dolaş olmuş ve soyunma odalarına gidilmiş… Bir taraf üzgün, diğer taraf mutlu…Bundan doğal ne olabilir ki?
Ama aradan 25-30 dakika geçiyor milli takım formasını giymiş Tuncay Şanlı, Fenerbahçe tribünlerinin önüne geliyor reklam panolarına çıkıyor ve başlıyor:
“Bin baba hindi hey Allah….Cimbom’a… Kartal’a …”
Bu abartısız 3 - 4 dakika sürüyor.
Görüntüleri izlerken diken diken oldu tüylerim. “Bu nasıl psikoloji” dedim kendi kendime…
Tuncay Şanlı’nın bu öfkesi kendisine pet şişe yağdıran seyircilere miydi ? Yoksa annesine edilen küfürlerlere mi?
Ne olursa olsun, Tuncay Şanlı’ya yakışmadı…Her hatasından sonra çıkıp özür dileyen Tuncay , hem Galatasaray hem de Beşiktaş camiasının nasıl nefretini kazandığını biliyor mu acaba?
Umarım bir gün o kulüplerin formasına muhtaç olmaz? “Olmam” diyorsa arşivleri bir karıştırsa… Ne örnekler var ortada…
Bir de kıyaslama…
Çok basit bir mantık. Acaba Tuncay Şanlı’nın uluslararası bir başarıda payı var mı Hangi kupayı kazanmıştır? Edirne’den dışarıya kaç kez çıkmıştır?
Bir Hakan Şükür, bir Hasan Şaş, bir Ergün Penbe onca birinciliğe rağmen, kupalara rağmen hep hazmetmeyi bilmişlerdir. Tuncay’ın hayal bile edemeyeceği başarıları kazanan bu isimler asla rakiplerini küçük düşürecek tek bir söz etmemişler, ardından da özür dilemek zorunda kalmamışlardır.
Yazık; yeni bir şöhret geliyor sanıyorduk, yanılmışız. Çünkü ağırlığını, sorumluluğunu kaldırıp, bedelini ödeyebilecek biri olmadığını maalesef kanıtlamıştır.
Kinin , öfkenin, küfürlerin bitmesini isterken Tuncay bazı şeyleri yeniden körüklemiştir.
Kupanın ilk maçı Hasan Şaş’ın Şükrü Saraçoğlu stadında kafasına yağan cisimler var… Bir tek Fenerbahçeli futbolcudan tısss yok…
Ali Sami Yen Stadı’nda Tuncay’a Alex’e atılan cisimler için Hasan Şaş seyircisiyle ters düşüyor… “Yapmayın, atmayın “ diye adeta yalvarıyor…
Bir de bazı utanmazlar Hasan Şaş’a “şaşırmış” diyorlar… Çok tahrik eden bir yapıya sahipmiş gibisinden bir yığın çapsızlık…
Düşündükçe, görüntüleri izledikçe niye futbolumuzun geriye gittiğini daha iyi anlıyorum…
Sahi Sakarya’dan gelip, İstanbul’da konaklayan, kazara sınırdan dışarı çıkma ihtimali olan Tuncay ya şöhret olsaydı ne yapardı ?
Ne demiş Mevlana…
“Nice insanlar gördüm, üzerinde elbisesi yok. Nice elbiseler gördüm içinde insan yok…”
Bunları da bilecek ama biraz da okusa…

Bahri Havadir