Sakarya’nın bir çok dükkanında,esnafların çerçeveletip dükkanlarına astıkları hüzün veren bir şiir...
Bir daha böylesine acılar yaşamamak dileğiyle…
17AĞUSTOS
Gürledi gök kubbe,yarıldı toprak
Kıpkızıl kanlara büründü afak
Boğazlar kurudu,dudaklar çatlak
Yaz ayında suya kandın SAKARYA
Kalır mı mazlumun kimsede ahı
Yaşlının,O gencin neydi günahı
Ağustos ayında,bir yaz sabahı
Uyurken yatakta öldün SAKARYA
Ağırbaşlı,sakin,pak bir nehirdin
Deli gibi coştun,neydi derdin
Bağın,bahçenle gül gibi şehirdin
Mum oldun,eridin,söndün SAKARYA
Ne bey kaldı ayakta,ne de ağa
Gülsüz kalmış bülbül,konmuyor bağa
Sallandın girdin kara toprağa
Evvel kıyameti gördün SAKARYA
Kaldırımlar göçtü,yok oldu yuva
Yarası derin,kan ağlıyor ova
Kardeş sana İzmit,dertli Yalova
Yıkıldı onların da bendi SAKARYA
Eser yok geçmişten,değişti çehren
Hazan oldu bağın,bozuldu bahçen
Yok toprağını eken,yok otunu biçen
Virane ellere döndün SAKARYA
Sanki gizli bir el çekince yayı
Ne ana kaldı,ne bacı,ne dayı
Kırk beş saniyede azaldı sayı
Binleri bağrına gömdün SAKARYA
Örülmüş çehrene cehennem ağı
Virane bahçesi,virane bağı
Sakiler meclisten çekmiş ayağı
Kibritsiz,çırasız yandın SAKARYA
Beraber edelim ırağı yakın
Yardımlar geliyor hep akın akın
Ağustos ayında sabaha yakın
Vurdular sırtından güm güm SAKARYA
Analar ağlıyor bak yana yana
Kurşun değsin,gülle değsin bu cana
Meydan savaşından ta ki bu yana
On binlerce şehit verdin SAKARYA
Kimin yazdığı bilinmiyor