[deja_vu]

fırtınalı bir hayatn ortasında birleştik seninle. sen kendine yakın bulduğun insanların sana yaptığı hatalardan şikayet ediyordun, bende uzun yıllar acısını çektiim bir aşkın yaralarını sarmaya çalışıyorudm.

iyi birer dosttuk, herşeyi payşaşır olmuştuk. bu yakınlaşmamız kısa bir sürede olmasına rağmen zamanımın öyle tatlı, öyle güzel geçiyorduki ben içimdeki kıpırdanmalardan habersizdim.

sanki bir rüyadaydım gözlerimi açtığımda dostluğun yerini aşk almıştı.. kendimi tutamamıştım işte, duygularıma hakim olamamıştım. sen benim aşkım bense senin dostundum artık. sana aşık olduğumdan habersizdin. içimdeki volkan öyle taşmıştıki patlamak için sabırsızlanıyordu.

sonunda o günde gelip çatmıştı bütün duygularımı bütün hilerimi açıklamıştı ben sana. sense bana şaşkın bir ifadeyle bunların yalan ve şakadan ibaret olması için yalvarmıştın.

bende sana bunların ne şaka nede yalan olduğunu üstüne basa basa vurgulamıştım. içim rahatlamıştı... çünkü bir insan 'seni seviyorum' demek kolay değildi.. yürek isterdi!! ben bu işi becermiştim ama sonucunada katlanmak elimde değildi. çünkü asıl olan benim için bu gündü ve ben bugünün işini yarına bırakmamıştım. yarın böyle bir fırsatın elime geçmeyeceğini düşünerek bütün herşeyi açıklamıştım.

şimdi içim çok rahat ama bir okadarda huzursuzum. çünkü bunarı sana anlatınca suçlu ben oldum. şimdi o ski günleri arıyorum hiç sebepsiz, ani ayrılışının şokunu üzerimden atamamanın sonucundandır..

o günün üstünden çok zaman geçti. şimdi ben senden benim olmanı değil senin bana biraz olsun hak vermeni istiyorum. bana duyduğun nefret duygularını üstümden çekmeni istiyorum.. bana ne kadar kızsanda nekadar nefret etsende ben seni yinede seviyorum... duydun değil mi??
''seni seviyorum!!!!''