Sevinmek için, sevmedik
24-08-2004
Şu bembeyaz sayfaya yazı yazmak ne zor işmiş, şimdi anladım. Şimdi anladım bu kadar adam bazen niye saçmalarmış!!! Dağların ihanetini yazmak yerine kuzuların sessizliğini oynamak... Bırakın mürekkeplemeyi, rakı bile içmek gelmiyor içimden. Bir sohbet edesim yok. Şeftali bana bakıyor. Baksın. Zaten pörsümüş. Kim bilir kaç saattir orada... Demek ki ben kaç saattir yığılmışım. Can sıkkın. Ayar kaçkın. Ve içim öyle daralmış ki; Anlatasım yok, adımlarıma içimdeki bezginliği... Ya o 10 otobüs çatalyürek delikanlı... Giderken Pamukkale'nin hayallerini kurmuşlardır da, gelirken Kaz Dağı'nın eteklerine kesin sarmışlardır. Ne bitmez yoldur İstanbul, ne ulaşılmaz olur, anlatamam... Futbolcular da keşke dağladıkları yüreklere dair otobüsle dönseler İstanbul'a. Anlasalar; Çökmüşlüğün verdiği ağır boşluğu... Hissetseler; Taraftar neler çekiyor. Bir azap, bir azap ve zehir zıkkım sigaralar. Ve bilseler Baba Hakkı'yı... Hani bilmem kaç tarihinde Ankara'da bir Harbiye maçı... İlk yarı bitmiş, kalemizde 3 gol. Soyunma odası cehennem. Ve Hakkı Baba'nın elinde tren biletleri... Demiş ki yırtarım; Hele almayın bu maçı. Hele oynamayın; Vallahi sayarsınız, Ankara-İstanbul kaç adım... Ve çıkarlar sahaya Kara Kartallar... Bilmem kaç pozisyon bulurlar. Ve 6 gol bırakırlar karşı kaleye. Bana bakmayın ben hep böyleyimdir. Hep sesli düşünürüm. Karanlığın üstüne yürürüm. Bembeyaz aydınlığı arkama alarak. Biz hep bu zamanlar kenetlenmişiz, hep bu haller de sevmişiz. Yücesinin ne olduğunu sevginin, böyle zamanlarda göstermişiz. Biz değil miyiz! "Seni sevinmek için, sevmedik" diyen... |