Can Dundar'dan
Sil?
Yeni cep telefonuma eskisinin rehberini
geçiriyordum dün...
Baktım, bazı isimlerin numaraları duruyor;
kendileri yok...
Bir deprem sonrasının hazin sınıf yoklaması gibi:
"- Cem Karaca?"
"- Yok!"
"- Barış Manço?"
"- Yok!"
"- Erol Mutlu?"
"- Yok!".
"- Melih Kibar?"
"- Yok!"
* * *
Sanki mazinin kumsalına yazılmış isimler... Eninde
sonunda
geleceğini
adımız gibi bildiğimiz halde hiç gelmez
zannettiğimiz bir dalga
geliyor
ve
yıllar yılı özene bezene sahile işlediğimiz o
güzelim yazıları bir
darbede
siliyor. Kum gibi dağıtıp ummana sürüklüyor.
Sonrası boşluk... Sonsuz bir boşluk...
* * *
Yitik dostların, tanışların ekrandaki isimleri
üzerinde geziniyor
parmağım... "Sileyim mi" diye soruyor telefon...
Başparmağın ucunda bir ömür...
Can, bir tuş mesafesinde...
"Sil" komutuna elim varmıyor.
"Sil"mek ihanet gibi geliyor.
* * *
Rehberim isim dolu... Kimi canlı, kimi ölü...
"Sil"meye kıyılamamış
nice
isim, yaşayanlarla birlikte duruyor orada...
"Yaşayanlar" dediğim,
sırasını
bekleyenler... Kim bilir hangisi, hangisinin ardı
sıra... "Ha 3 gün
önce,ha 5 gün sonra..."
Kimi vakitli, kimi apansız, bir anda...
Rasgele arıyorum yitenlerden birini...
Gençten bir kadın sesi yanıtlıyor:
"Aradığınız numaraya şu an ulaşılamıyor."
Gelecekte ulaşılması da mümkün görünmüyor. "Daha
sonra tekrar deneyiniz"
tavsiyesine gülüyorum.
Denemeye söz veriyorum.
> >Ölmüş de hafızadan silinmemiş dostlar, ölmeden
silinenlerden daha
uzun yaşıyor bu rehberde...
* * *
Hep merak ederim:
Nereye gider bu bilgisayarların, cep telefonlarının
posta
kutularından
silinen mesajlar, mektuplar, yazılar...
Onca harf, cümle, satır?.. Sanal âlemin görünmez
kablolarına tutunup
bir ekrandan yüreklere ulaşan haykırışlar, özlemle
tuşlanmış, mesaj
kutularında saklanmış aşklar... ne olur silinince?..
Uzay boşluğunda dağılır mı?
Yoksa bir yerlerde saklanır mı?
Bir gün yeniden toplanır mı?
Silinmiş yazılar diyarında...
Bir pişmanlık kurultayında...
Ya ölenler?
Onlar hangi keşfedilmemiş ülkeye gider?..
* * *
Galiba hayattan kayıt sildirdikten sonra ilkin
gelip sevenlerinin
hafızasına kaydoluyorlar.
Bilgisayar gibi değil insan hafızası...
Bir tuşluk "sil" komutuyla silmiyor sevdiğini...
silemiyor.
Emir, ferman dinlemiyor.
Hatıralara sarıp saklıyor orada... anıyor, yâd
ediyor, "yaşatıyor".
Belki hiç unutmuyor ve yanına gidene dek orada
koruyor. Belki -5-10
yıl sonra- bir gün "hafızası doluyor", onu silip yerine
bir başka ismi
yazıyor.
İşte insan asıl o zaman "sil"iniyor.
Sözün özü, demem o ki;
Unutmazsak yaşatırız!
__________________
Besiktas JK
.
|