[faruksahin88]

-İki Cihan Serveri,Gönüllerimizin sahibi,Rüyalarımızın ve Dualarımızın Gülü,En büyük sevdalımız Allah Rasulü,
Hz.Muhammed Mustafa (sav) Efendimizin Dünyayı şereflendirmesini Andığımız..
Gözyaşlarımızla O günlerin günümüz Müslümanlığı ile Muhasebesini yaptığımız..
İbadat-u taatlar çercevesinde zaten Yılda Sadece bir kaç gün gördüğümüz gercekleri görme lütfuna ulaşıyoruz bu sıralar...

Bulunduğum bir sohbet-i ikram da bir büyüğümüz şunları anlatıyordu...
Efendimiz (sav) Taif şehrinde taşa tutulduğunda Kölesi..yareni..yoldaşı...Kardeşim diye hitab ettiği
yol arkadaşı Hz.Zeyd Efendimiz ile taşların yarelerini sararken Efendimiz kendi üzerinden yırttığı çul parçası ile
Hz.Zeyd efendimizin yarelerine merhem olmaya çabalıyor,kölesi kendisine
"Efendim.. Bırak da ben senin yaralarına ilaç olmaya çalışayım"diyor...
Efendimiz (sav) ise " yâ Zeyd.. kendi yaralarımın hesabını veririm.
Ancak senin,sizin ve ümmetimin yaralarına derman olamamak beni üzüyor " buyuruyorlar.
Soruyorum şimdi Ümmetini bu kadar seven kendi tabiriyle "beni hiç görmemesine rağmen...
bana tabii olan ve Allah-ü teala Hazretlerinin dinine mensub olan kardeşlerim...." diyen
bir Peygamber ne Kadar Güzel bir insandır.. Nasıl bir şecas-i kutsiye ile sarılmıştır etrafı
melaikelerin ona secde etmesi ne kadar haktır. Olay şöyle devam ediyor:
Taif şehrinde üzüm bahceleri sahibi iki müşrik kendisine belki acıyarak belki etkilenerek
(söyledikleri uğruna taşa tutulmuş olması,buna rağmen davasından dönmüyor olması eminim onları çok etkilemiştir)
kendisine ve Kölesi Hz.Zeyd efendimize üzüm ikram etmek istiyorlar.
köleleri aracılığı ile üzüm gönderiyorlar...Kölenin elinden üzüm tabağını alırken
Kutsi seda olan ''Bismillahirrahmanirrahim'' buyuruyorlar.
Köle şaşkınlıkla -Ey Taşlara tutulmuş insan bu ne güzel bir sözdür böyle
ne olursun tekrar et...Bunun üzerine efendimiz (sav) tekrar buyuruyorlar ''Bismillahirrahmanirrahim''....
köle diyor ki: "Atalarımın ,ecdadımın büyüklerimin peygamberi de bu sözle başlarmış her işine."
Bu söz üstüne efendimiz (sav) " Sen nerdensin, nerelisin?" diye soruyor...
Ninova diye cevap verdiğini duyunca ise gözleri doluyor rahmet Peygamberinin,
mübarek gözlerinden... bir damlasına canlar feda yaşları süzülüyor..zira buyuruyor ki...
''Yunus Peygamberdir o ve benim kardeşimdir muhakkak ki o da çok acılar ve sıkıntılar çekmişti....

Bu ne güzel imandır ve bu ne büyük insanlıktır
1-kölesinin yaralarını kendinden daha önce önemseyen
2-kendi acılarını umursamayıp sorumluluğunu bilen ve ümmetine sahip çıkan
3-Yunus peygamber ile aralarında yıllar olmasına rağmen kardeşim diyerek onu benimseyen çektiği acılara
saygı duyup,kendi acılarını unutan 4-taşlara tutulan ancak davasından kesinlikle taviz vermeyen...
5-Cebrail as mübarek yamacına yanaştığında ve sorduğunda "Ey Muhammed ne yapmamı istersin?
İstersen Taifi onların başına yıkayım ,istersen onları inanılmaz belalara müsibetlere uğratayım" diye sorduğunda:
" Tek isteğim ya Cibril,Taif şehrinin hidayetidir''buyuran...
6-Taif halkı bu istekden sonra müslümanlığı kabul ettiğinde ise kendisine taşlar yağdıran insanların da
mahcubiyetine üzülüp bunları unutturmaya çalışan

Arkadaşlar lütfen bu olaydan çıkardığım bu altı tesbiti önemseyin dikkate alın ve sorun kendinize böyle bir Peygamberin,
böyle bir efendinin arkasından gelen ümmet bizmiyiz ya da olması gereken bu mudur?
yaşayış şeklimiz ne derece yakışıyor ümmet olmaya...
Allah-ü zül celal hazretleri yar ve yardımcımız olsun
Cennetinde bir köşede bize nasip eylesin kevserinde beklemekler ve Nurdan cemaline şahit olmaklar nasip eylesin
Allahü teala hazretleri Efendimiz Hz.Muhammed Mustafa'ya yakışan ümmet,
kendisine yakışan kul olmaklar nasip etsin yollarından ayırmasın sevgili kardeşlerim

Saygılarımla Cümle Türk -İslam Aleminin Mübarek Veladet Kandilini kutlarken...
Hayırlar getirmesini,inanmayanlara zaafları olanlara hidayetler diliyor...
kul olduğunu bilen ancak vecibelerini yerine getiremeyen kardeşlerim içinde (içinde ben de varım) aflar diliyorum

Faruk ŞAHİN