03-07-2009, 23:29
|
#3 |
Engel Değil Mesafeler
Üyelik tarihi: Jan 2009 Yaş: 34
Mesajlar: 2.410
| günlükcüm yaa bıktım artık onlardan küçüklüğümden beri hiç yakınlık görmediğim canım akrabacım(!) gözlerimin içine baka baka benim hakkımda ileri geri konuşma hakkını buluyor kendinde..bi de gülüyor üstüne..sırf babamın hatrına cevap vermedim günlük, sustum, sadece öfkeyle baktım yüzüne..ama o kadar yüzeyseller ki görmüyor gözlerimdekini, görmezden geliyor belki..sonra da bana 'yine çok sessizsin' diyor...yaa ben bunlara ne diyeyim ki günlük..ne konuşayım ki..susuyorum, çünkü konuşursam duramam bi daha, durduramazlar...sayarım ağzıma geleni, tutamam kendimi..en iyisi susabiliyorken susmak.. bunaldım günlük..sıkıldım...takmayayım diyorum ama kafamın bir köşesinde duruyorlar hep, atamıyorum..aklıma geliyor bazen, gözlerim doluyor..bu kadar sahtelik yaralıyor be günlük..gülüp geçemiyosun işte, düğümleniyor boğazında...oysa akıp gitse gözleriden o düğüm..olmuyor işte..konuşmalarım da sessiz, ağlamalarım da... tek bişey istiyorum günlük..umursamasınlar beni, görmezden gelsinler, yok saysınlar...zaten ne zaman vardım ki onlar için, bundan sonra da olmayayım... Sago'nun da dediği gibi " Hayrından umutsuzum, getirme bari şerrini...."
Konu öznur_bjk tarafından (04-07-2009 Saat 16:47 ) değiştirilmiştir..
|
| |