[Mehmet]

Merhaba BİTANEM

Sana hayatımın sonuna kadar

asla

okuyamayacağın bu mektubu yazıyorum nedenini bilmeden.

Sana herşeyi anlatmak istiyorum burada.


Herşeyi...
Becerebileceğimden fazlasını yüklendiğimi hata ettiğimi

ama pişmanlığımı değil.
Hiçbirşeyden pişman olmadım ölene dek de olmıcam.

Mutsuzluğum seninle ilgili değil aksine en mutlu anlarım seninle paylaştığım dakikalardı.
Allah'ım nolur yardım et banayardım et dayanabileyim ve bu mektubu bitirebileyim.
Gözyaşlarım;akmayın nolur sadece bu defa için.
Kalbim nolur biraz daha dayan seni anlatıcam o kalpsize...
Biliyorum beni yalnız bırakmazsın gözyaşlarım gibi.
Onlar gibi her istemediğimde gözlerimden boşanmazsın.

Tıpkı şimdiki gibi...


Alışmak zor be BİTANEM.

Alışılan için deilde alışana..
Sensiz geçirilen her dakika ömrün ziyanı gibi.
Sensiz her saat cehennemde asırlarca yanmak gibi.
Ya 1 gün...
Düşünmek istemiyorum...
Ya bu günler haftalara aylara yıllara uzarsa..
o zaman nasıl dayanır bu ruh bu bedende kalmaya.
Her geçen gün çürüyen bir bedene hapsedilmeyi..
Bilemezsin...
Ruhunu zapdetmeye çalışmak onu kalmaya ikna etmek ne zordur bilemezsin.
Tek yolun sevdiğinin adını sayıklamak.
O zaman ruhun dinginleşir derin ve acılı matemine dalar yeniden.
Oysa o beden böyle değildi bir zamanlar.
O hergün yeşerençiçekler açandalları kuşlarla süslü ve en güzel hayallerden bile güzeldi...
Sen gelene kadar...
Yine çiçeklerin kuşlarla usulca seviştiği birgün sen çıkageldin.
Suladın o fidanımuhabbet ettinçiçeklerini okşadın.
Fidan hergün seni bekler oldu.
Sende hergün geliyordun.
Tekrar tekrar fidanı ziyaret ettin.
Ama bi sıkıntısı vardı fidanın.
Artık kuşlar gelmez olmuştu.
Gizliden gizliye özlüyordu kuşları fidan ama sen varken aklına gelmiyordu bi türlü.
Seninle büyüyor seninle nefes alıyordu uykuları bile sensiz olmuyordu.
Tüm yaşamı senindi;ki istesen seve seve gözünü kırpmadan verirdi.

Bağlanır mıydı sana böyle delice çekip gideceğini bilseydi?
Sever miydi seni hiç düşünmeden?
Her dediğini yapartapar mıydı sana sorgusuzca?
Ne oldu o fidana hiç düşündün mü?
Zannetmiyorum...
Sen sadece çekip gittin ansızıngeride kalanları düşünmeden.
Geride kalan yarım kalan bir yaşamı...
Beni ne hale soktuğunu biliyor musun?
Ben sana sevgimi son noktasına kadar
ruhumun en derinindeki en saf en dokunulmamış şeyi verdim sorgusuzca.

Sense beni verdiğin kadarıyla yetinmeye mahkum ettin.
Fazlasını verdim kabul ediyorum belkide hakettiğinden fazlasını kimbilir..
Öyleki yaşama gücüm bile kalmadı.
Bana verdiğinle yetinmeye çalışırken bile her şeyi söküp aldın içimden.
Ölürken bile işkence ettin...
Evet ne olursa olsun seni hala seviyorum ve sevicemde.
Olur da birgün bu mektup eline geçerse sadece şunu bilmeni istiyorum:
"Eğer birgün kuytu bir köşede sessizce göçüp gidersem bu dünyadan
dudaklarımdan dökülen son kelime son nefesim senin adın olacak.

Seni içime kazıyıp göçücem bu isyankar acı dolu hastalık dolu bedenden."



elveda BİTANEM


seni hakettiğinden çok daha fazla seviyorum...