sen bana git demedinben sana tutunamadımen tuhaf uzakta kalışım oldun"hoşçakal " bile değildi son sözümmesafeler hep büyüdü o onu dedibu bunu dedişuydubuydu ve de
ve de bitti
bitti
bitti işte
vedasız, acısız, ağrısız bir ayrılık oldu
sen orada kaldınben burada
şimdi de oturmuş yazıyorumsadece sana değil
ona, buna, şuna, herkese
en güzeli de bu yazmak
kimbilir hangi eve girdim şu an
hangi otobüs yolculuğunun cam kenarındayım
tut ki ekmek kırıntıları yere dökülmesin diye açılmış bir sayfayım
bir bakkal tezgahında ucuz şarap sarmak için hazır tutuluyor da olabilirim
bir yatağın başucunda da
peki sen
belki hayali bir sevgilisin bir okur için
ama olsundüşlerken sınırsız olmanın bir mahkumiyeti varmı ki?
kime ne
kara tahtaya tebeşirle yazılmış kelimeleri silmenin ne güç olduğunu hatırlıyormusun
evet silinirdiama mutlaka kalırdı izi
ben de seni siliyorum yar
hem de iz kalmamacasınabastı ra bastıra silgiyi
ama ne gamkara tahta iz tutuyor
senden sonra yemek yemedim
senden sonra dışarı çıkarken hep şemsiyemi aldımilk defa saçlarım ıslanırsa başımın ağrayabileceği ihtimalini göze aldımsenden sonra daha sıkı giyindim
hiç üşümedim senden sonra
senden sonra hep saatin ziliyle uyandım sabahlara
senden sonra televizyon kumandasının 6 aydır ihtiyaç duyduğu pilleri aldım
kahvaltıda gazete okumuyorum senden sonraev yapımı çilek reçelinin içine dalan ekonomi sayfaları artık şerbetsiz pür'u pak
alıntıdır..