Şimdi boşuna bahane arama.
Bir kapıyı çarpıp gittin mi?
Aslaa o kapıyı bir daha çalma.
İyi düşünecektin ayrılığı seçmeden önce.
Şimdi pişmanım desende nafile.
Bahanesi yoktu ayrılığın.
Şimdi boşuna bahane arama.
Ayrılalım kelimesi çok basitti.
O ise söylenirken senin için.
Boğaz kırk düğümdür.
Kırk düğümden geçirdinmi?
Ayrılığı seçmeden önce,
Yoksa düşünmeden mi söyledin?
Ayrılmalıyız dediğinde.
Çok arayıp ta seçtiğin o kelimede.
Sana çok mu basit gelmişti ayrılmalıyız demek?
Benim içinse hiç basit değildi bu kelime.
Duyduğumda beynimden vuruldum.
Gözlerimde şimşekler çaktı.
Hayatım o anda karardı.
Oysa sen yaşam sebebimdin…
Şimdi ise yoksun bendeki seni öldürdün.
Bahanesi yoktu ayrılığın.
Şimdi boşuna bahane arama.
Artık bittin sen benim için.
Alıştım yokluğuna ve sensizliğe.
Her ne kadar zor olsa da!
Her şeyi iyi düşünecektin.
İnce ince eleyecektin.
Ayrılmalıyız demeden önce.
Geri dönüşü olmayan yollara girdik.
Ne kadar ahhh etsen de…
Pişmanım beni affet desende.
Bin bir pişmanlıkla erişinde.
Artık eskisi gibi olamayız bence.
Sana dair her şeyi yaktım yüreğimde.
Ayrılmalıyız artık dediğin o günde.
Keşke hep güzelliklerde kalsaydın.
Her zaman kalbimde en güzel şekilde anılsaydın.
Ama sen yaktın yıktın en güzel duygularımı.
Bahaneyi gitmekte aradın kapıyı suratıma çarptın.
Beni can evimden çok kötü yaraladın.
Ayrılığı sen seçtin bende suç arama.
Bahanesi yoktu ayrılığın.
Şimdi boşuna bahane arama!
Şimdi giderken bıraktığın ben,
Ben değilim artık…
Çok değiştim…
Oysa ben seni deliler gibi sevmiştim.
Ömrümü, canımı bir sana vermiştim.
Sense ayrılığı seçtin.
Yaktın, yıktın bütün güzelliğimizi.
Giderken kapıyı da çarpıp gittin.
Şimdi çalma o kapıyı bir daha.
İyi düşünecektin çarpmadan önce.
Çok bekledim biliyor musun seni o günlerde?
Ama şimdi yokluğuna alıştım.
Kalbimin kapısını sana artık kapadım.
Bahanesi yoktu ayrılığın.
Şimdi boşuna bahane arama.
Çarpıp çıktığın o kapıyı.
Bir daha sakın çalmaaaa!!!!