[summer]

yıldızlar bir bir kayboldu gökyüzünden
oysa yalnızlığı ortak ettiğimde kaderime
tüm umutlarımı onlara emanet etmiştim..
gün gelecek güneş yine doğacaktı karanlığıma
ve ben umutlarımı alıp yanıma ,
yürüyecektim yarınlara...
yanılmışım...
kurtulmaya çalıştıkça senden
daha da bağlanmışım aslında...
umutlarımı emanet ettiğim yıldızlar senmişsin..
ulaşılmaz olduğun için ulaşamayacaklarıma yüklemişim anlamını...
şimdi bakıyorum da
boşuna çaba sarf etmişim onca yıl boyunca...
belki de alışmıştım seni böylesi karşılıksız beklemeye..
belki hayata tutunabileceğim tek yer senin sevgindi..
bilemiyorum...
farkında olduğum tek şey
yeniden başlamalıyım yaşamaya
yeniden karışmalıyım bu hayatın kargaşasına..
artık seni unutabilmek için yalanlar söylemiyorum kendime..
sen gerçeksin yaşananlar gerçek
unutmak en büyük yalan...!
ben böylede yaşamaya alışabilirim sanırım..
peki ya sen ??
bunca zaman kendimi cezalandırmışım
aslında benim sevmekten başka suçum yokmuş...
bunun biraz geç farkına vardım..
seninde yaptıklarının farkında olduğunu ve
beni her görüşünde neler düşündüğünü tahmin edebiliyorum...
ama yalnızsın artık..
bunaldığın zamanlarda sahte sevgilerine bile
sığınacak gücün kalmadı artık...
biliyorum çünkü seni senden daha iyi tanıyorum....
ben yaşamam gereken herşeyi yaşadım..
içimde herşeyi netleştirdim...
bunu duyması zor gelebilir sana ama,
sen benim sadece geçmişimsin geleceğimse asla..!!!