Başka bir yazı yazacaktım, hani içinde hamasi sözler olmayan, mümkün olduğunca teknik konular içeren bir yazı yazacaktım.
Ama olmadı, yine temmuz, yine hüzün, yine dertler bize, kederler bize, gözyaşı bize.
Orhan abimizi kaybettik. Büyük Beşiktaşlıyı kaybettik.
Lig Radyo’da çalıştığım dönemde Orhan abiyle tanışma fırsatım olmuş, radyo’ya giderken arabada sohbet etmiştik.
Yakın tanımazdım. Bir kere konuşma ve sohbet imkanım oldu ama inanın yetti.
Yaklaşık bir saat süren araba yolculuğunda ondan öğrendiklerim çok işime yaradı. O anlattı, ben dinledim, ben sustum, o devam etti. Orhan abi gibi, bu işi bilen, bizlerin hocası durumundaki üstatların yanında konuşmak edepsizliktir. Söylediği bazı şeyler beni hayrete düşürmüştü. Halen onun söylediklerini düşünüyorum. Ve ne kadar doğru olduğunu biliyorum. Orhan abinin söyledikleri ile geçmişte yaşananlar birbiriyle karşılaştırıldığında taşlar yerine oturuyordu.
Ama o büyük Beşiktaşlı maalesef kara Temmuzun, kara gününde bir kartalın kanadına bindi ve gitti.
Neden be neden bize oluyor bunlar ?
Neden hep kaybeden biziz ?
Niye gözyaşlarımız kurumuyor ?
Dilim varmıyor ama Orhan abimizin üzerine bir kötü haber daha var.
ARTIK YAZACAK BİRŞEY YOK.
GÜLE GÜLE ORHAN ABİ,
GÜLE GÜLE VEDAT KAPTAN...
HADİ İKİNİZDE BİNİN BİR KARTALIN KANADINA, AMA BİZİDE BEKLEYİN GELECEĞİZ. YANINIZDA OLACAĞIZ.
VEDAT ABİ,
SENİ ZİYARET ETTİĞİMDE ŞAMPİYON OLACAĞIZ MERAK ETME DEMİŞTİM. İNANMIŞTIK. YİNE OLACAĞIZ ABİ YİNE.
SON SÖZ KARA TEMMUZ’A.
YİNE BİZE Mİ GOL, YİNE BİZE Mİ ?
NEDEN BE NEDEN ?
HALUK KESİM - HABER1903 |