Küçüklük ne kadar güzeldi.
Sevdiğin çoçuğu öp kaç, aşk şarkıları dinlemek yok.
Kutu kutu pense oynarken ne kadar mutluyduk?
Saklanbaçta birbirimizin yerini söylemeye çalışırdık.
Şimdi saklandığımız yeri kendimiz bile bilmiyoruz.
Düştüğümüzde dizlerimiz kanıyordu şimdi ise kalbimiz..
Reddedilme korkusu yoktu, bi kez ağlasak bizim olurdu çünkü,.
Şimdi günlerce ağlıyoruz ama bizim değil başkasının oluyor.
Salincakta sallanırken her rengi aynı anda görebiliyorduk..
Aşk filmlerindeki en acı karakterlerle değil,çizgi filimlerdeki en mutlu karakterlerle kendimizi özleştiriyorduk.
Büyümeseydikte hayat aynı kalsaydı.
Kimse değişmeseydi.
A/B/C/D olan şıklara E eklenmeseydi.
Muamma olmasaydı..
Hep gülseydik sahte gülüşler nedir bilmeseydik...
''Alıntıdır''