gözlerim yokluğuna esir yine...
kimsesiz bir çocuk gibiyim kalabalığın içinde..etrafıma , yaşadıklarımıza bakıyorum sanki hiç yaşanmamış gibi...
sanki seni hiç tanımamışım seni delice bir aşkla sevmemişim...
bu kadar mı bitirdin kendini bende bilmiyorum...
bir zamanlar senden başkasını düşünemeyen ben şimdiler de yüzünü bile hatırlamakta zorlanıyorum...
darmadağan olan yüreğim bir bir sarmış yaralarını..
ben senin yasını tutarken meğer kendime dönmeyi başarabilmişim...
hala yazabiliyorsam sana bu satırları sanmaki hala içimde sevgin var..
ben kendi aşkıma yazıyorum..hiç kazanamadığım kaybetmekten öteye gidemediğim aşkıma yazıyorum...
şimdi dönsen herşey eskisi gibi olur mu bilmiyorum..
zamanında kimbilir kaç kere dökmüştüm göşyaşlarımı ne yaptıysan ne yaşadıysan yinede bana dönmen için..
ama insan ne kadar severse sevsin bir sınırı varmış hissettiklerinin , katlandıklarının..
benim içim rahat , başım dik...
yaşanabilecek ne varsa yaşadım hemde en koyusunu , en derinini..
yine de veda etmiyorum sana sevgili...
biliyorum ki ne kadar kötü olsa da geçmişimin bir parçasısın..
en deli aşkım unutulmazımsın...
ama vazgeçtiğimsin de ayrıca..!!!!!
şimdi nerdesin kimlesin ne yaparsın hiç bilmiyorum..
ama bildiğim beni hiç sevmesen de hiç unutamayacağınım..
kendin gibi olduğun tek yerin benim yanım olduğunu söylemiştin yaa???
işte belki de senden duyduğum tek gerçek bu..
o huzuru gözlerinde gördüm çünkü..
dilin başka söylemiş olsaydı yine anlardım sevgili..
bu yüzden çırpındım durdum belki de aşkın için..
ama olmayınca olmuyor işte..
zorlamanın bir anlamı yok..
şimdi fark ettim de ne kadar çok belkim varmış senden yana..
ben artık belkisiz keşkesiz bir hayat istiyorum..
ve bu seninle hiçbir zaman olamaz..
dediğim gibi dönmeni de beklemiyorum artık..
senin için tek dileğim taktığın maskelerin arkasına sığınma artık..
bir kez olsun kendin olarak çık dışarı....!!!!!
başkalarının yansımalarını değil asıl kendini al yanına ve düş yollara...
__________________  |