17 Ağustos
Yedi nokta dörttür deprem şiddeti
Geceyi ikiye böldü bu deprem
İstanbul Sakarya Bursa İzmit i
Marmara yi sanki deldi bu deprem
Gürültüyle bomba gibi patladı
Binaları beşik gibi salladı
Kö
prüler yıkıldı yollar çatladı
Bir gecede canlar aldı bu deprem
Depremin şiddeti gece duyuldu
Ana kalktı çocuğuna sarıldı
Kaçamadı bir köşeye yığıldı
Bebeğimi gece çaldı bu deprem
Enkazların altı hep insan dolu
Vücutları ezik kırılmış kolu
Kimi imdat diyor kurtarın beni
İnsanlara mezar oldu bu deprem
Sardı yurdumuzu acı felaket
Vatan kan ağlıyor bütün memleket
Yetişti imdada askerle millet
Başımızı derde saldı bu deprem
17 Ağustos
Umudumdun bebeğim umuttun,
Neler düşünmezdim ki senin için.
Bir dünya idin yarınlarım için,
Umut olurdun ekmeğime , aşıma …
Daha sıkı bağlanırdım yarınıma,
İstemezdim küçüğüm , istemezdim,
Kucağımda severek büyüttüğüm, bir tanem,
17 Ağustos gecesini yaşamak istemezdim.
Gök kızıl rengini almış,
Deniz kudurmuştu,adeta…
Yer durmuyor dinecek gibi değil,
Sen bunlara yabancısın, bir tanem…
Yuvamız bize amansız bir düşman,
Fırtınalar kopuyor evimizin içinde,
Sarılırım bebeğim sana,
Ölümle yarışırcasına…
Ürkütücü soğukluğu sarmış bedenimizi,
Seni benden,beni senden ayıracak,
Bir tanem.
Son kez seni koklamak isterim,
İlmiklenir boğazım,titrer nefesim,
Sezdirmek istemem,ölümün o soğuk yüzünü…
Savrulan bir yaprak gibi,
Molozlara karşı direnirim bir tanem,
Umudum,umutsuzca solar solan yüzünde.
Hoşça kal bebeğim,hoşça kal umudum…
Gecenin karanlığında ağıtlar yükselir,
Bütün Türki’ye karanlıklar altındadır.
Bizim hayat hikayemizin sessizce soluklaştığı,
Göz göze gelme fırsatını bulmadan tükenişin hikayesi,
Binlercesiyle bütünleşir,
Felâket olur bir tanem…
Dolar yüreğime dünün umudu , yavaşça silinir,
Hiç aydınlanmayacak bir karanlık gibi…
Ağustosta soğuk his eder bedenim,bir tanem,
Hoşça kal bir tanem,hoşça kal bir tanem,
Yarını yaşamayıpta, ayrılanlara selam olsun ….