Utandım, sıkıLdım, nefret ettim görüpte görmezLikten geLmeLerime..
Neden insanLar bu kadar sahte,neden insanLar bu kadar çıkarcı?
Ey evreni kusursuzca yaratan Rabbim! Neden insanLarın yüreğinide kusursuz kıLmadın?
BoğuLuyorum yine,yine üzerime geLiyor herşey..
Usandım,gözümde kıvıLcımLar hiç dinmezken;GüLüyormuş gibi davranmaktan..
Benim sahteLiğimde bumu? MutLuymuş gibi davranmak mı? Of!
KaranLıkLarın kadını gibiyim.. YasaLarLa sohbet eder oLdum..
Uyku yine terk etti beni! Hiç bir sabah aydınLık geLmiyor artık bana..
Neden insanLarın gözLerinin kamaştıkLarı yerde ben haLa fenerLe yürüyorum?
Neden insanLarın aydınLık dedikLeri bende haLa karanLık?
Nedir üzerimdeki bu kara büyü?
Neden hiç bir rüzgar dağıtmıyor hüzün buLutLarımı?
Neden bende sıradan insanLar gibi değiLim?
Neden her ayrıntı canımı acıtıyor?
Neden kimsenin görmediğini ben görüpte kahroLuyorum?
Neden bu kadar soruyLa boğuşmak zorundayım?
Hayat;Ne oLur ver benden aLdıkLarını, Ver dünyamı bana!
Söz!
Birdaha daLga geçmeyeceğim seninLe. .