[aysedeniz]

Canımın direği,
Bakma bu günkü dağların ak karına, gün gelip güneş daha sıcak doğacak
ve eriyecek buzlar. Delecek toprağı otlar, sürgün verecek yine kuru
görünen ağaç dalları. Uyanan toprağın yüzünü tırmalayacak umut kazmaları.
Yurt dediğin nedir oğul ? Doğduğun yer mi? doyduğun yer mi? Bir yere
yurt diyebilmen için önce doğmalı sonra doymalısın elbette. İstekleri
bitmeyene iki cihanda da huzur yoktur. Böyle bilirim. Asıl olan çok
çalışıp, az istemektir bu topraklarda. Her sene bir çift mısırdır hasatta
umudum, odur bağlayan beni hayata ve buraya. Önce ekerim tohumları kara
toprağa, sonra beklerim ki dönüşsünler ak koçanlara. Böyle geçti yüzyılım
bu topraklarda. Ne kötüden iz gördüm, ne de namertten söz duydum;
şükrettim ama beklemedim ki Tanrı göndersin. Bildim ki eğer vermezsem bu
sarı tohumu kara toprağa ne umudum kalacak, ne de toprakla bir bağ aramda.
"Dağın arkası dağ olur" derler. Doğrudur. Lakin bakarsan, beklemeyi
bilirsen dağın arkası bağ da olur. Onun için ne sabrımı ne umudumu
yitirdim yalan dünyada. Ana rahmi gibidir dünya insana, ana rahminde göbek
bağıdır hayat bağımız, dünyada ise umutlarımız. Umudunu yitiren, hayat
bağını da yitirir oğul. Ben bunu bilir, bunu söylerim.

Annen