[dumanx77]

sensizliği giyindim bu gece
dekoltesini derin tuttum
saçlarımı topladım
olmadı dağıttım
tekrar topladım
koyu bir yalnızlık göz kapaklarımda
nemli bir rimel
allığı az sürdüm,
hasretin çok görünsün diye ...



dağınıklığını toparlarken odamın,
elimde kaldı bir kitabın içinden düşen resmin
göz göze geldik bir an,
gözlerinde ' seni seviyorum ' bakışın
kara çalılar ardına saklanan sinsi bir isyan kaşıdı yüreğimi
resimlerde kalacak kadar yabancı değildik o zaman
her şeyden önce dostumdun,
ıslak hüznümü bile varlığınla gülümsetebildiğim ...
şimdi gözlerinde yeniden kulaç atmak istiyorum desem,
mavilerinde yüzemeyecek kadar bitkinim artık ...



ne ok oldum ne de yay
vuramam sevdiğim sesleri söyleyin!
Bedeninde acı biriktirmesin yarim
bir kez de o üzsün beni,
değmez mi..?
düşüncelerim gururlu
hayallerim ve sevdam değil ..
kanadı kırık kuşların gagalarında öpüşlerim
sen..en sevdiğim dağ kırlangıcı
al götür unutana baharımı,
üşütmesin..







Sesinin, tenime çarpan yankısı


Parçalarken beni..


Sen başkasına(mı) sesleniyordun.(?)




Farkındaydı, saçlarını ölüme uzattığının Rapunzel..

Ölüme..

Ve Ölümüne...




"gel" desen gelirdim
"git" dedin ve gittin

Aşka...
Rüzgara...
Ayrılığa...
Zamana...
eyvallah...




Islak bir sokak ortasında bulursun kendini
Yüreğin taş, dudakların yok
Yaşadığını zannedip yürümek istersin
Ellerin titer, gözlerin dolar
Yüreğinde ne varsa yaş olup akar gözlerinden
Üşüdüğünü zannedersin; ölmektesindir
Sıkı dur bebeğim buna "AYRILIK" derler...