[dumanx77]

Sen değil misin ey toprak!

Bana ekmek veren su veren

Ve yine sen değil miydin

Acı çektiren ve öldüren !!



Karşılığı yok hiçbir acının
Herşey gölgesi kadar ağır
Sormuyorum artık sormuyorum
Hergün yeniden kodlanan umutlarla kirletiliyor dünya...



Kalbim şimdi bir sokak çocuğu
Kelebekleri göç etti gönlümün
Sanki sabahı eksik şiirlerimin
Sanki gecesi hep kanayan bir yara
Ve sanki artık hep kanayacak
Ağlanacak bir aşkın kıyısına vurduysa gözlerim
Çare yok ağlayacak..

seni özlemek bile güzel,
bazan gidişinde
gelişinin mutluluğunu
yaşıyorum.
Yüreğim, uçuyor sanki
seni yeniden
görmenin sevinciyle.
baharlarda
pırpır eden yürekler gibi.





Sinesinde can(lar)ı çatlatacak gürültüyü susuyorum
Ben her elemde...
Susarım yine kendimi avaz avaz bağırarak
Karşımdaki insan bozmalarına değil
Hayatla ölüm arasında tercihini yapamayan
"Bana" susarım her defasında...

// Ben en çok susmalarla konuşurum... //
Ben'i sustum...
Sen'i sustum...
Sus/ma/ları bile sustum...

Savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye;
Zaman ki sana hasta oldu..
İNCELİKLİ HAYTAsın.
Nüksederken raksını mahallenin maşallahı, eyvallahı;
Güzeldik be oğlum.. (:

Şimdilik, ölümüne kadar hayattasın!

Bir çift kanattınız hüznün rüzgarlarında,
Dağılıp gitti melekleriniz beyazın öte dağlarında..
Ağlasın ardınızdan bir ağızdan bütün dehsetiyle Kolera!
Sen harbi hayalet:
Saglam gariban..
Ruhuna el fatiha..