[Mehmet]

Kan sızmadı henüz...
Yüreğim(iz)in lal dudaklarından hücrelerimize...
Yüzümün çizgilerine basmadan kendim de yürüyebilirim.
Sen git, ben oyalarım yaralarımı(zı)...


[ Su alıyor yürek kayığı(m), kaçak var kıyıya doğru!
Hadi daha hızlı kulaç at, aşksızlığa...
Küreklerimi kıran yalancı kaptan, yüzmesini bilmiyordum ki ben!
Aslım batıyor, derinlere. Geri dönüp, kurtar/ma ne olur?]

Merak etme beni, sancımasın sol yanın...
Ben her yazımın satır başlarında bulacağım seni.
Gözlerim karanlığım(-ız)a göz kırparken...
Paslanmış yüreğim, dilsiz sevişmelerin edepsizliğinde gülümseyecek terkettiğin yarınlara...
Parçalanmışlığın dengeleri bozulacak, sen de doğmak adına günahı Tanrı'sını ağlatan gecelerde arsız adamların kolların/da yok edeceğim ruhumu!

Azrail ismimi verecek;
Azrail'e kundaklayacağım masumiyetimi!
Sen merak etme beni...

Coğrafyandım ya senin! Ütopyalarımı unuttum.
Nehirlerimin akıntısına kapıldı umutlarımın harfleri…
Gölgelerinde üşüdü çiçeklerim. Yıktın şehirlerimin içinde ki minarelerimi.
Göğe açılmıyor artık, sen’li düşlerimin elleri!