[Mehmet]

'Seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli' diyordu şair.
Yanına yaklaşmaya imkan olmayan bir güzelliğe hasret böyle güzel anlatılır.
Bende seni hep uzaktan sevdim,asla cesaret edip sevdiğimi söyleyemedim.
Mümkün olup ta sevgine ulaşamadım,kalbine girip de içinde dolaşamadım.
Kendi halimde ellerim ceplerimde yanlızlığın azabıyla dolaşırken.

Yaşam boşluklarımı senin hayallerinle doldurup avunurum.
Ama ne yaparsam yapayım o şarkıdaki en güzel şeye ulaşamıyorum.
Ne güzün ne baharda ne yazın nede kışta, ellerini elimle,bellerini kolumla

Sarıp dolaşamıyorum.

Seni uzaktan sevmeyi ben yalnız yaşıyorum.
Belki de ömür boyu karşılıksız olarak sevmeyi sürdürecek bir kalbi taşıyorum.
Seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli demek bana yetmiyor.
Elimdeki sadece,seni uzaktan sevmek,fakat hasret bitmiyor.



Yarattığım hayalin gözlerimden gitmiyor.

Cesaretim sevgimin yarısı kadar olsaydı böyle uzaktan sevmez.
Gördüğüm her yerde gırtlağımı patlatır aşkımı haykırırdım.
Olsun,bütün gerçeklere rağmen ben seni ümitsizce seviyorum.



Ve ne yapacağım,inanki bilmiyorum.
Şair haklı çıksın diye.



Elimden gelen tek şey,uzağa gidiyorum.
Kalbim kabul etmiyor ama beynim biliyor.
Her kalp birgün gelince başka kalbi seviyor.
Biliyorum ki sen de benim gibi bir gün birisini görecek ve beğeneceksin.
Belki de görmüş ve beğenmişsindir.



Eğer öyleyse veya öyle olacaksa umarım hiç bir zaman uzaktan sevmezsin.
Sevdiğinin sevgisiyle birlikte el ele diz dize şairi yalancı çıkartırsın.
Ümit fakirin ekmeği,sevenin sevgisinden sonra her şeyi.
Olurya belki sende öğrenir beni uzaklardan çağırırsın.
Şaire inat olsun hep yanımda kalırsın.
Seni yakından sevmek aşkların en güzeli diyerek haykırırsın...




.