[karagül]

Susmak mı lazım.. konuşmak mı..
Hangisi halden anlar ki.. Hangisi durumu açıklamaya yeter ki..

Konuşmaya kalksam...
Haykırsam hissettiklerimi.. hissettirdiklerini..
Ya da beni farkına varmadan ne kadar incittiğini..

Ağzımı açsam şimdi sözler boğazımda düğüm düğüm olacak...
Her kelime anlamsızlaşacak.. Her cümle yarım kalacak dudaklarımda
Olmayacak.. Ne yaparsam yapayım anlamayacaksın..
Bölük pörçük kurulan cümleler sana yetersiz gelecek.. Alınacağım..
Boynumu eğip susacağım sonra..

Bu daha çok canımı yakar...

En iyisi baştan susmak.. Hiç konuşmamak..
İçimde.. Yüreğimin bir yerlerinde söylenmemiş sözcüklerin yanına yenileri ekleme zamanı şimdi...
Acıtsa da.. Kanatsa da..
Susmalı en güzeli..

Avaz avaz haykırarak tüm sessizliğimle..
Çığlık çığlığa susmalı......

Bitiyorumm....
Tükeniyorum......
Ama herşeye rağmen hala yaşıyorum...

Daha da acısı.......
Seni hala deli gibi seviyorum....

Yorgun yüreğimin saklı kenti...
Sen hep bendesin.. Ben de olacaksın....

Duyulmasa da çığlıklarım..
Bilinmese de gel diye haykırışlarım..
Tüm seslenişler sanadır.......
Tüm özlemler sanadır.......

Yanılgı da olsa........
Hata da olsa sanadır.......

Anlamanı beklemiyorum ki beni... Anlayamazsın da zaten...
Anlama beni... anlamaaaaaaa............

Sadece bil istedim.. Sadece bil.......O kadar..!!!!

Susuyorum... Avaz avaz susuyorum işte........


Ve bu susmamın sonu olmayacak.....