son zamanlarda
bi gariplik var bende
kendimi görüyorum hep
hiç bilmediğim bir yerde
bazen bunalıp terliyorum
bazen üşüyüp donuyorum
garip bir iklimde.....
nasıl anlatsam ki
düşün
karanlık bir sokak
boş bir bina
ıssız mı ıssız
tenha mı
tenha
ve kuytu bir köşedesin
tek başına
derinlerden gelen bir çığlık
bu küçük bir çocuk galiba
derken sen görünüyorsun
aydınlatıyor gözlerin her yeri
birden temmuz oluyor
o soğuk zemheri
götürüyorsun beni
sımsıkı tutup ellerimi.....
hüzün mü
mutluluk mu
kavuşmak mı
ayrılık mı bu
bilemiyorum
hakan nacar