[dumanx77]

Tek tesellim gözlerindi
Bakıp bakıp delirirdim
Bana öyle yakındın ki
Hep benimsin z a n n e d e r d i m

Bırakıp gittin beni
Yanarım için için
Yaralı kuşlar gibi sensiz ben bir h i ç'im

Duman gözlüm yaktın beni
Duman ettin acımadın z i y a n e t t i n
Duman gözlüm benim için
Yaşamaktın yaşamayı h a r a m e t t i n

Gönlümü teslim aldı hüzün
İçimde senden kalan cam kırıkları
Aynada sensiz yüzüm
S e n s i z...Hiç kimse dindiremedi bu hıçkırıkları

Bir gece yarısı ansızın pencereden dışarıya bak
Göreceksin köşe başında
Nöbet tutuyor gözlerim
Öyle kolay değildir b e n i u n u t m a k
Hala hala sokaklarındadır ayak izlerim

/ne ses ne nefes ne de bu rüzgâr bağışlar seni
simsiyah gecelerde budanırken ah ömrüm
dönüp sırtını giderken kimler karşılar seni?/

Yılmaz Odabaşı

kaptırmış gidiyorlar varılacak yere
eskiden olacağından farklı yönlere
böyle olması gerekiyor demek
diğer türlü olmasını ben de istemezdim...




ne ki ?




Konuşmuyorsam, susmuşsam, susturulmuşsam, kelimelerim tutulmuş cümleler kuramıyorsam, bu kelimelerin konuşmaya başlamasından korktuğumdandır.
Kelimeler konuşmaya başladığında, ya duramazsam ...




İçim acıyor herkese ve herşeye ...

Nefes alamıyorum.