[dumanx77]

Ben senin giderken bende unuttuğun ve zaman zaman öksüzlüğüne ağlayan sevdanı sevmeye başladım. Ben senin artık beni unutan, merak etmeyen ve değer vermeyen yüreğini sevmeye başladım...

Bu son gidisin miydi, anlayamadim sevgili.. Hani birden icin cocuklar gibi simarmak istediginde, parmaklarin telefona gider, arar ve kusardin ya, dizginleyemedigin coskunu ve manyakligini..hani bir tek ben anlardim ya, senin bu ani cikislarini, serseriligini ve turk dil kurumunda bulunmayan hafif mesrep kelimelerini ve cumlelerini..hani kimseyle boyle konusulmaz deyip de, sinirlarini asardik ya gereksiz kibarligin ve nazlanmalarin.. Uzun zaman oldu icimizdeki bu deliligi ve bastirilmisligi disa vurmayali. Bu yuzden merak ettim, bu senin son gidisin miydi sevgili, anlayamadim...

Coskusu da guzeldi varliginin, yoklugunun acisi da hic fena degil hani…

Benden önce söylenmiş sözlerin haklılığına kızdığım oldu zamanında
Ama inandığım da…
Ömrümde her şarkı, başka bir kapı açtı
Bu şarkının ardında sen, bu kapının ardındaysa
Benden önce söylenmiş sözler vardı…

Ben gidendim sensen kalan… Birbirimizi terk ettik…Tanıklığıma kanıt arayan yerleşik suskularda iki kişilik bir gürültüyüz biz…
Biz…

Biz susalım…
Bir tenin pervazındayken aşk…


AŞK'TA GURUR YAPAN KAYBEDER!
Duygularınızı söylemekten korkmayın.
Büyük pişmanlıklarınız hep yapamadıklarınızdadır...


Bak yine bir gece daha korkuyorum karanlıktan, üşüyorum sensizlikten yokluğunda büyüyor yalnızlıklarım... Aklıma gelen cevabını bulamadığım sorular beynimi kemirip duruyor..Yerimde çırpındıkça kalbim daha da kanıyor.. Biliyor musun hala kimseye "BİZ AYRILDIK" diyemedim.. Daha ben bile inanamıyorum...


Senin beni sevme fikri bile beni mutlu edebilecek kadar güzel ve asil! Seni seviyorum çünkü sen benim siyah beyaz dünyamı renklendiren o çok az seyden birisin. Sensiz her andan korktum, korkuyorum. Alıp gitme ellerini, alıp gitme gülüşlerimi, götürme düşlerimi. Sen benden gittin gideli öyle biktim ki sensiz kendimden....


En acıtanı ne biliyor musun dedi biri..

Hani o gidişlerin var ya... sessizce... suskun ..
Kırılan sen olduğun halde... kendisiymiş gibi... hani o arkasına dahi bakmadan gidişleri..
Hani senin "o an" "oracıkta" "ancak" arkasından baka kaldığın... anın durması için yalvardığın, tutup ucundan geri çevirmeye çalıştığın an varya, hani yapabilsen o merdiveni, hani yapabilsen o kapıyı, hani yapabilsen o sokağı tutup ucundan geri çevirmeye canını bile verebileceğin o an..

O işte...en acıtanı o..







Yasamam için tek nedenimdin sen. Fakat binlerce sebep vardi seni sevmem için. Seni seviyorum çünkü yasanacak bütün imkansizliklarda sen varsin. Biryerlerim aciyor durmaksizin. Sessizligin çok sey söylese de bazen susmanda incitir beni. Bilirim, belkide en iyi ben bilirim ki, susmasini bilmek, bildigini söylemekten daha zor. Bir uçurum gibi derinlesen sessizlik, bizi birbirimizden ayirdi bile. Yenildik dostlugumuza, zamana, yalnizliga, yenildik iste! Sinsice sardi sessizlik, böyle birdenbire, ansizin… ve ben hala unutmam gerektigini söyleyenlere inanmiyorum. Hissettiklerimi söylemektense dost kalmayi, seni sensiz yasamaktansa susmayi tercih ederim...