[Sükut]

Takvimin buruşturulup atılan dün'üne yakın hissettim hep kendimi. .
'daha çok var' deyip avuturken kendimi . . ardından koşup yetişemeyen çocuk heveslerine takıldım . .

bir elma şekerine hasret yaşadım bazen . .
bazen hayat'ın 'hayat' olmayan kısmına aşık kaldım . .
bazen çok şeydim . .
bazen bir hiç bile değildim . .
ve bir hiç bile olamazken ben, her şeyleri içime nasıl sığdırabil(ir)dim . . ?

'herşeye rağmen yaşamak güzel' derken . . her şey hep yarım kaldı da. Yaşamın güzel olan kısmına mı hiç yetişemedim . . ?
trenin arkasından ağlayan çocuk olmayı mı sevdim . . ?
yoksa hep giden'i oynamayı mı seçtim . .
ya da gider gibi yapıp , hangi köşeden döneceğimi hiç ezberleyemedim . .
hiç bilemedim . .

meğer bilmeliymiş . .
birgün biteceğini / ya da hiç başlamaması gerektiğini.


Puf karamsarlığım üstümde mi ne. . :/