[ÖLÜMÜNEBJK]

Kalmak için aşk gerekse illa;avuçlarımda tükendi aşk bir zamanlar. Külleri savruldu gökyüzünde. Yangınlarda tükendi yüreğim kimseler bilmedi.


Seslendi gecenin karanlıgına, yükseldi gecelerce çıglıklar.
Gözyaşlarım kaldı yatak kıvrımlarımda ve tırnak izlerim geçti yorganımın kenarlarına. Bir yastıklar bildi aglayan gözlerimi bir odamın kararmış duvarları.Söndürdüm gece lambamı ayışıgı şahit oldu. Baykuşlar gizledi duyulmayan çıglıgımı.



Sevmiyorum demek için çırpındı yüreğim gözyaşlarım seni seviyorumlara agladı.Sonsuzlugun sonunu gördüm sonsuzluga inancım yokoldu.Adına aşk koydugum tüm güllerin boynu bükük,aşka çekilen tüm fotograflar ucu sararmış kaldı.


Dolunaylar aydınlattı kalbimin bir yarısını diger yarısı hep karanlık. Ve karanlıkta yokoldu tüm inandıklarım. Aydınlatmak istercesine yüreğimi sarıldım oyuncak ayıma. Bir çocuk düştü gözbebeklerimden. Gözyaşım oldu çocugum boguldu.


Şimdi sor yüreğime "sevgi var mı?".Sana "var "der gözlerim ,yüreğim susar.Yüreğim "var" der gözlerim boş bakar.


Gitmekse niyetin anlamaya çalışma beni. Aşk bir oyunmuş, ben ısrarla "var" derken ögrettiler. Her oyun gibi en az iki oyuncu gerekir dediler. Ve her oyun gibi bir sonu varmış. Ve oyun bittiğinde oyuncular da bitermiş.


Şimdi kal! Ama adı "aşk" olmasın.
Aşk olursa birgün biteceksin
Ya ben ya da sen.