Bu rant ve ilişkiler ağı sonucunda ; bazı ağır “ağabeyler” yönetim ve muhalif tribün arasındaki hukuku ve dengeyi sağlayan bir emniyet sübabı görevini üstleneceklerdi. Durumlar daha da karmaşık hale gelince ” Dükkanı kapatıyoruz ne biz yeriz ne de başkasına yediririz” mantığında Çarşı’nın fes edildiği açıkmalarını izledik. Kamuoyunda bomba etkisi yaratan bu gelişmeler sonrasında Karagümrük eşrafından bir gurup siyah elbiseli tip ortaya çıkıp "Çarşı'nın A'sını ve söylemini değiştireceğiz, çünkü artık patron biziz" söyleminde bulunacaklardı. Daha sonra Çarşı'ya sempati ve güven kaybettiren ve kamuoyundan gelen baskılar sonucunda tekrar devam edildiği açıklaması geldi. Öyle ki “ biz Çarşı olarak geri döndük. Yönetimi en güzel protesto, genel kurulda oy kullanmaktır. Artık yönetimle uğraşmayacağız” açıklaması yapıldıktan sonra göze çarpan gelişmeler de yaşanmaya başlayacaktı.
Eskiden ağabeyliğin esas olduğu tribünlerde "başkan" sıfatının yerini, karagümrük eşrafı olarak adlandırılan "başkan" tanımlaması aldı. Üstelik siyah takım elbiseli 200 kişilik bu grub Demirören'in gözü önünde, “trübün temizliğine” katkı yapacak, kapalı trübünde erkek kadın, çoluk çoçuk demeden “ yönetim istifa” diyen taraftarlara saldıracaktı... Artık tribünün mantıklı volantirist tavrı yok olmaya başlamış neye karşı geldiğini veya neyi desteklediğini bilinmeyen, anlık, güdümlü bir determinizm boy göstermeye başlamıştı. Gelinen aşamada beşiktaşlı duruşundan hızla uzaklaşan tribünler 3 - 5 kişinin güdümü altında giriyor, “bağır” dediğinde bağıran ,“sus” dediğinde susan boş bir kalabalık oluşuyordu.
ne kadar da güzel özetlemiş durumu.............
__________________
[SIGPIC][/SIGPIC] |