[Psimist]

Zaman ne ağır geçiyor bu puslu havada.
Başka şeylere benzemiyor.
Hem umudum oluyor
Hem umutsuzluğum...
Evin içinde amaçsızca geziniyorum bazen
Bazen de tek noktaya odaklanmış gözlerim...

Umutsuzlukların tek çözümü kimi zaman
Acıların unutulmasının tek çaresi...
Ona bağlarız çok şeyi
Ama o bizden bağımsız.
Bizimle birlikte bizden ayrı hissiz...

Gitarın duyulmayan tınısını
Gecelerin sabahlara ulaşmamasını
Uğraşılarımızın hiç sonlanmamasını
Ve acılarımızı ona mâl ederiz;
Acımasızlığına acımasızca...

Bir vuslat için
Veya bitmeyen hasretimiz için
Sığınırız zamana...
O bizden habersiz
Biz onunla bütün...

Zaman güvenip
Ertelediğimiz fırsatlar
Suçlar bizi ihanetimizi...
Zamanı şahit gösteririz
Ama o konuşmaz
Sanki döner bize arkasını.
Sen üzülürken gidenlere
Gelenler de bakmaz yüzüne...

Sınırsızlığına inanıp zamanın
Pişman olmak istersin.
Bir kez daha karanlık yüzünü gösterir o;
Ne üzülmene izin verir ne de mutlu olmana...

Seni senden iyi tanır o.
Bir gün sen de onu böylesine çok tanırsan
En iyi arkadaşın olur
Zamansız zamanla...