[OutKast]

Herhalde dün gecenin en mutlu kişisi, hasta yatağından kalkıp, takımı Ümraniye’de motive edip, mecburen evde televizyon başında öğrencilerini seyreden Mustafa hocadır. Maç öncesi değil ama 90 dakika sonunda mutlaka telefon açıp, ‘Alo.. Bravo..’ demiştir.

Az sayıda seyircinin, çok sayıda gol gördüğü dişe diş mücadeleden, söke söke üç puanı çıkartan Kartal’ı, özellikle ikinci yarıdaki oyunu için tebrik etmeli. Gençlerbirliği taş gibi bir takım. Hem fizik olarak hem psikolojik olarak rakibi yıpratıyorlar. Alanı da iyi kullanıyorlar, boşluk bırakmıyorlar. Kahe’den başlayarak önde baskı yapıp, rakibi uzakta kendi kalelerine yaklaşmadan oyalayıp yoruyorlar. Orta sahada çok koşanları, sert basanları, boş kanatı iyi kullananları var. Bunların ilk yarıda hepsini yapabildiler, Beşiktaş’ı zorladılar. Ernst’i de, Fink’i de bozdular. Zaten arızalı olan Nihat ve Tello’yu da iyice etkisizleştirdiler.

Beşiktaş, başta Sivok ve İbrahim Üzülmez’in direnci, sonra Yusuf ve Holosko’nun girişi, ilk düdükten itibaren tüm futbolcuların gösterdikleri inanç ve direniş ile ikinci yarıda maçı döndürmeyi bildi.

Yusuf ustalığı, Tabata’nın biraz kıpırdanması, Holosko’nun ‘ben geliyorum’ sinyalleri, Bobo’nun bir vites daha yükseltmesi Kara Kartal’a çok gerekli olan, tam da zamanında, üstelik de çok ve şık gollerle üç puanı getirdi. Maç boyunca gösterdikleri tempoyu ve ikinci yarıdaki doğru saha paylaşımını, göbek ve kenar çizgiye çektikleri hücum zenginliğini devam ettirirlerse, hem hoca hem de Beşiktaş hasta yatağından kalkar.