Bu gece yüreğime bir hançer de ben saplıyorum
Hani o hayattan kalma nasırların ta içine
İşte karşımda yine o bildik uçurum
İşte ayrılık uzanıyor önüme
Biliyorum,ay isyan ediyor bu gece bana
Çevresini saran bulutlardan bir çığlık kopuyor
Halka halka
Ve yıldızlar dökülüyor
Belki yeniden demem için…
Hani,olur ya…
Ayrılığın acı tortusu kulaklarımda uğulduyor
Ve gözlerim pınarlarına seni vuruyor
Bak yine alev alev sarı saçlarım
Ve yine rıhtımıma sokuluyor senli akşamım
Meltem tenimde şahlanmış
Sevdama karşı
Istırabını eksik etmiyor
Ayrılığın zorundalığı
-Hayır
Sus lütfen
Konuşmak istiyorsun
Hatta haykırmak
"Neden?Neden?"
Ama bir şey sorma
Bir de sebeb arama
-…
Hayır,sus lütfen
Bu anı çalmayalım birbirimizden
Gitmelisin
Ya da ben
Durma!
Gitmelisin
İşte gerçek bu
Vazgeçtim senden
-Neden?
Bazen kaybetmeyi seçer insan
Kendiyle birlikte
Başkası da kaybetmesin istediği zaman
-Üşüyorum
Biliyorum
Ama alışmalısın ellerimin yokluğuna
Ve yokluğumun çokluğuna
Unutursun kalbin büyüyünce
(Ve içimden sessizce
Vazgeçmeliyim senden
Ölüm rüzgarı estikçe
Seni de benimle gömmektense)
-Rüzgar
Deli bir sakinliği var değil mi?
-Tıpkı sen gibi
Ya da sen
Hadi
Daha çok sorgulama artık
Gitmelisin
Ve indir elleirni omuzlarından
Güçlü olmayı öğrenmelisin
Korkma rüzgardan
Bırak essin
Bir tek
Bir tek seni sevdiğimi bilmelisin
Hadi
Gitmelisin!
(