Gecenin karanlığı bedenimi sardı. O gece yanımdaydın, benimsin sanmıştım yanılmışım. Yanındayken güçlü hissettim kendimi ağlamadım ve eğleniyormuş gibi gözüktüm ama ben aslında rol yapıyordum. Hayat bir tiyatro sahnesi ve bu oyunun adı yok! Yatağa uzandım, kokun hala burada sanki...
Çok yorgunum. Benden beni aldın sen yok ettin sanki karşında dimdik durabilse bile beden ruhum pes etti, kalbim kırıldı. Yalan söylemeyeceğim sana çünkü biz senin yalanlarınla bittik. Ne kadar kırmış olsan da beni ne kadar üzmüş olsan da özlüyorum…
Çok karışığım, alışamadım yokluğuna.
__________________  Bir haykırıştır siyahımız, çökünce üzerimize gecenin matemi, sarılırız beyazına sevdamızın.
Bir duruştur, direniştir, aslolan hayattır, hayatta Beşiktaş... |