[gozde_]

Bir babanın bağrıdır Beşiktaş.
Herkesi kabullenen, herkesi yüreğine alabilecek kadar babacan bir yürektir.
Bu yüzden ki içinden Baba Hakkıları , Baba Recepleri çıkarmış; herkesin babası gibi gördüğü başkanları , kaptanları , tribün liderleri olmuş kocaman bir yürektir Beşiktaş. Ve bu herkesi kabullenen babacan yüreği yüzünden de koynundan yılanı eksik olmayan, darbeleri en çok evlatlarından yiyen, saçlarına ak düşse de hala genç ve mağrur bir babadır Beşiktaş.
Belki çok parası yok, arabası evi yok ama gücü kendinde saklı Münir Özkul gibi bir babadır . Gerektiğinde bir isyanıyla yeri göğü yakar, ama sevgisiyle de herkesi etrafında toplar. Ona duyulan saygı korkudan değil bu babacan kalbe duyulan sevgidendir. Ki bu yüzden babamız gibidir Beşiktaş.

Bize arka çıkan bir sırt , zor günlerde yaslandığımız omuzdur.Ya da küçükken boyumuz yetişmediğinden o omuza çıkıp bakabilmektir İnönü çimlerine. Çocukluğumuzun hayallerinde koşarken Metin, Ali , Feyyazlar ; onları bugünkü belli belirsiz ,ama hep rüya tadında hafızamıza taşıyan bir babadır. Hakkı Yeten’in Seba’nın alnını öpüşü; Seba’nın Gordon ‘a , Gordon ‘un Rıza’ya , Rıza’nın Metine bakışıdır.

Lucescu’nun elinde birinin sırtına örtülmeyi bekleyen paltodur belki de… Hepimizin çocuğuna anlatmak istediği, babasından ya da mahallenin babacan bakkal amcasından duyduğumuz efsanevi bir masaldır .

İşte bu bakışlarda , masallarda , haykırışlarda, paltoda gizli babamızdır Beşiktaş